منطقه ی کرمانشاهان جزو اولین زیستگاه های انسان به شمار می رفته و یکی از مراکز مهم جمعیتی در زاگرس مرکزی محسوب می شده است.تمدن های زیادی از عهد حجر تا دوره های تمدنی پیش از تاریخ و سپس تا تشکیل حکومت های بزرگ ، سیر تحول خود را در این محدوده طی کرده اند.در دوره ی ساسانی نواحی غربی ایران به ویژه کرمانشاهان که در این زمان از محدوده ی نهاوند تا تیسفون را دربر می گرفت ،به دلایل متعدد مورد توجه شاهان این سلسله قرار گرفت و بیش از هر دوره ی دیگری از اعتبار و رونق خاصی برخوردار گردید.به نظر می رسد نزدیکی این منطقه به تیسفون پایتخت ساسانیان و آب و هوای مناسب آن که باعث شده بود شاهان ساسانی به علت گرمای طاقت فرسای تیسفون ایام تابستان را در قصرهای ییلاقی این منطقه سپری کنند و همچنین به دلایل سیاسی ، استراتژیکی و قرار گرفتن بر سر شاهراه بزرگ خراسان که این منطقه را به یکی از مراکز مهم بازرگانی و محل رفت و آمد بازرگانان از هر قوم و قبیله ای گردانیده بود باعث گردید که کرمانشاه از جایگاه ممتاز در دوره ساسانی برخوردار گردد. در هر حال در این تحقیق تلاش بر آن است که جایگاه و دلایل اهمیت کرمانشاه را در دوران ساسانی با استناد به شواهد تاریخی و با استفاده از شیوه تحقیقات تاریخی مورد بررسی قرار دهد.