ریسک نقدشوندگی سهام را می توان یکی از عوامل دخیل در تعیین بازده مورد انتظار سرمایه گذاران دانست. تعیین معیاری بر اساس خصوصیات خود شرکت که بتواند به تعیین میزان نقدشوندگی سهام کمک کند، می تواند به تصمیم گیری مناسب سرمایه گذاران منتهی شود. در این تحقیق رابطه میان نقدشوندگی دارایی ها و نقدشوندگی سهام شرکت در نمونه ای از شرکت های غیر مالی حاضر در بورس اوراق بهادار تهران طی سال های 1383 تا 1387 که سال مالی آن ها به 29 اسفند منتهی می باشد، بررسی شد. از معیارهای نسبت گردش حجم معاملات، معیار نقدنشوندگی که توسط آمیهود ارائه و توسط گوپالان به منظور تصحیح چولگی زیاد آن بهینه شده و بازده صفر به عنوان شاخص های نقدشوندگی معاملاتی سهام استفاده شده است. نتایج تحقیق نشان می دهد که بین نقدشوندگی دارایی ها و نقدشوندگی سهام رابطه معناداری وجود دارد. ضرایب تعیین تعدیل شده معادله های رگرسیون برازش شده با توجه به سه متغیر وابسته در حدود 6 درصد برای دو معیار نسبت گردش حجم معاملات و بازده صفر و برای معیار نقدنشوندگی آمیهود در حدود 20 درصد می باشند. این ضرایب تعیین تعدیل شده نشان می دهند که متغیرهای مستقل استفاده شده در تحقیق می توانند توضیح دهنده بهتری برای معیار نقدنشوندگی آمیهود نسبت به دو معیار وابسته دیگر استفاده شده در تحقیق یعنی نسبت گردش حجم معاملات و بازده صفر باشند.