بسیاری از زبان آموزان فارسی زبان در یادگیری زبان انگلیسی بالاخص زمان افعال مشکل زیادی دارند . حتی استفاده از زمانها در انگلیسی یکی از پرچالش ترین مباحث برای زبان آموزانی است که انگلیسی را بعنوان یک زبان خارجی فرا میگیرند (چان 2004، هرنی 1998). به منظور بررسی دلایل این مشکلات سیستمهای زمانی دو زبان انگلیسی و فارسی مورد تجزیه و تحلیل مقابله ای قرار گرفته است. هدف این تحقیق بررسی چهار فرضیه زیر میباشد: 1. یادگیری زمانهایی که در هر دو زبان انگلیسی و فارسی کاملا یکسان می باشند هیچ مشکلی برای زبان آموز ایجاد نمی کنند و زبان آموز می تواند به آسانی این زمانها را در انگلیسی یاد بگیرد. 2. یادگیری زمانهایی که در انگلیسی و فارسی مشابه اند ولی یکسان نیستند برای زبان آموز تا حدی مشکل است . 3. یادگیری زمانهایی که در انگلیسی و فارسی متفاوت هستند در زمره مشکل ترین زمان ها برای یادگیری قرارمی گیرند. 4. زبان آموزانی که ازسطح بسندگی زبانی کمتری بهره مند هستند نسبت به آنهایی که ازسطح بسندگی زبانی بالاتری برخوردارند بیشتر به زبان اول خود رجوع می کنند. 60 نفر از دانشجویان دانشگاه یزد که رشته ی آنها زبان میباشد مورد مطالعه قرار گرفته اند. با استقاده از آزمون placement test of oxfordاین زبان آموزان به دو گروه 30 نفری تقسیم شدند. این دو گروه به این منظور انتخاب شدند که بررسی کنیم آیا سطح زبانی آنها تاثیری در شیوه ی یادگیری شان و همچنین میزان رجوع آنها به زبان اول دارد یا خیر. آزمونی که برگزار شد شامل دو نوع سئوال بود:1-دو مکالمه انگلیسی که شامل سی و دو جمله ی فارسی است به زبان آموزان داده شد که آنها بایستی در مدت نیم ساعت این جملات را به انگلیسی ترجمه کرده و از زمان مناسب در انگلیسی استفاده می کردند. این جملات شامل چهار گروه می شد.گروه اول زمان های کاملا یکسان در دو زبان ,گروه دوم زمان های مشابه , گروه سوم زمان های متفاوت و گروه چهارم زمان های که در زبان اول وجود نداشت. 2-دو مکالمه انگلیسی نیز به آنها داده شد که بعضی افعال آن حذف شده بود, زبان آموزان بایستی در مدت نیم ساعت شکل مناسب فعل را بر اساس فعل داخل پرانتز انتخاب می کردند. نتایج آماری anova بر روی داده ها نشان داد که تفاوت معناداری بین دو گروه متوسطه و فوق متوسطه وجود ندارد و هر دو گروه به یک اندازه به زبان اول خود رجوع میکنند. نتایج آماری t-testتنها فرضیه اول و سوم را تایید میکند که یادگیری زمانهایی که در هر دو زبان انگلیسی و فارسی کاملا یکسان می باشند برای زبان آموز آسان تر است و یادگیری زمانهایی که در دو زبان متفاوت هستند برای زبان آموز مشکل تر است.