چکیده: هدف این پژوهش بررسی نوع آموزش و سطح سواد خواندن دانش آموزان آسیب دیده شنوایی پایه ابتدایی می باشد. بدین منظور 57 دانش آموز در گروههای آموزشی متفاوت با تعداد مساوی از مدارس استثنایی و تلفیقی ابتدایی شهر شیراز انتخاب شدند که شامل دانش آموزان با شنوایی طبیعی و دانش آموزان با افت شنوایی مشغول به تحصیل در مدارس تلفیقی و استثنایی بودند. شایان ذکر است که هر گروه مشتمل بر 19 دانش آموز می باشد و هر کدام از این دانش آموزان به طور متناظر از لحاظ هوشی و فرهنگی در کنار یکدیگر قرار گرفته اند. سواد خواندن این دانش آموزان با استفاده از آزمونهای بین المللی پرلز (2001) ارزیابی گردید. نتایج حاصل از تجزیه و تحلیل این آزمونها نشان داد که سواد خواندن یا مهارت خواندن دانش آموزان عادی در بالاترین سطح و پس از آن سواد خواندن دانش آموزان تلفیقی و سپس مهارت خواندن دانش آموزان استثنایی در پایین ترین سطح قرار داشت. در پژوهش حاضر محقق با توجه به موضوع، اهداف و فرضیه های پژوهش، روش کاربردی پس رویدادی?را انتخاب کرده و به کار برده است. واژه های کلیدی: آموزش زبان فارسی، دانش آموز آسیب دیده شنوایی، دانش آموز نرمال، سواد خواندن، آسیب شنوایی، آموزش تلفیقی، آموزش استثنایی، آزمون بین المللی پرلز