چکیده: هدف این پژوهش بررسی رابطه بین توانمندسازی وخودکارآمدی با رضایت شغلی مدیران است. جامعه آماری مدیران متوسطه شهر شیراز به تعداد 335 نفرو نمونه آماری 130 نفر از مدیران دبیرستانهای شهر شیراز می باشد که با روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای انتخاب شدند ابزار پژوهش عبارت بودند از مقیاس توانمندسازی اعضای مدرسه (spes) مقیاس خودکارآمدی عمومی شرر، پرسشنامه رضایت شغلی مینه سوتا که به صورت همزمان توسط گروه نمونه تکمیل گردید. تجزیه و تحلیل آماری با استفاده از آزمون همبستگی پیرسون، تجزیه و تحلیل رگرسیون چند متغیره ، تحلیل واریانس و نمودار تحلیل مسیر انجام شد. نتایج پژوهش نشان داد که بین توانمندسازی و خودکارآمدی با رضایت شغلی رابطه وجود دارد. بین خودکارآمدی و توانمندسازی رابطه مستقیم وجود دارد. و نشانگر این است که توانمندسازی مدیران بر خودکارآمدی آنان موثر است و بالعکس. مدل پیشنهادی رابطه بین توانمندسازی و خودکارآمدی با رضایت شغلی مورد تإیید قرار گرفت. کلمات کلیدی: توانمندسازی – خودکارآمدی – رضایت شغلی – مدیران متوسطه .