در حیطه آموزش زبان فرانسه در ایران، معلم زبان همواره به دنبال ابزاری است که، در کنار کتاب آموزشی، کلاس را از فضای خشک و مصنوعی خارج کند و با آموزه های فرهنگی زبان آموز سازگارتر باشد. در این بین، قصه از جایگاه ویژه ای برخوردار است چرا که هم از نظر ابزار زبانی از غنای خاصی بر خوردار است و هم از لحاظ فرهنگی. با این حال آنچه شاهدش هستیم حاکی از این است که این ابزار آموزشی از جایگاهی که شایسته آن است در بین معلمان زبان فرانسه در ایران، برخوردار نیست. آنچه قصه را به ابزاری مناسب برای آموزش بدل می کند، ویژگی های منحصر به فرد اوست. قصه روایتی کوتاه و تخیلی است که زبان آموز به راحتی درکش می کند و چنان مجذوب آن می شود که فراموش می کند در حال یادگیری زبان است و این یک تمرین زبانی! در نتیجه به داستانی گوش فرا می دهد که به زبان فرانسه است و نا خودآگاه لذت فهم داستان را درک می کند. به علاوه، ویژگی جهانی بودن قصه ها این امکان را برای زبان آموز فراهم می کند که نقاط آشنایی در آنها پیدا کند و بتواند رد پای "خود" را در "دیگری" بیابد. به این ترتیب وی روندی بینافرهنگی را در پیش می گیرد که نه تنها فرهنگ دیگری را دربر گیرد، بلکه بر فرهنگ خودی نیز تکیه کند. و به این ترتیب، زبان آموز می تواند خلاء هویتی که حین یادگیری زبان خارجی بوجود می آید را پر کند. در این تحقیق سعی کرده ایم تاثیر مثبت قصه را بر روی هر چهار مهارت زبانی (فهم شنیداری و نوشتاری و باز تولید شفاهی و نوشتاری) و غیر زبانی (ژست، لحن و تلفظ)، به صورت کار عملی با زبان آموزان ایرانی بررسی کنیم. این بررسی ها به ما نشان داد که می توان با استفاده از قصه، بر روی مهارت های فهم نوشتاری و گفتاری و همچنین باز تولید شفاهی، در تمام سطوح، تاثیر گذاشت. در مورد مهارت باز تولید نوشتاری با این حال، باید اذعان داشت که کار بر روی این مهارت در سطوح مبتدی دشوار به نظر میرسد اما در سطوح متوسط و پیشرفته، می تواند تمرینی مناسب برای باز تولید نوشتاری و تقویت تخیل زبان آموزان باشد.