هدف مهم این تحقیق نشان دادن اینست که، استراتژی های برتر سازمان می توانند بر حسب زمان تغییر نمایند و استفاده از یک استراتژی در طی زمان طولانی کاملا غیرمنطقی و غیرعلمی بوده و می تواند موجب خسارات مستقیم و غیرمستقیم، بسیاری بر روی سازمان گردد. در روش های موجود برنامه ریزی استراتژیک، استراتژی برتر با تکیه بر داده های گردآوری شده در یک دوره زمانی خاص، انتخاب شده و تا مدت ها مورد استفاده قرار می گیرد. در راستای رفع این نقطه ضعف از مدل های چنددوره ای که هدف آنها ارائه روش های دینامیک است، استفاده شد. از مزایای استفاده از مدل های چنددوره ای آن است که مسأله مورد بحث بسیار واقعی تر جلوه می نماید. این مدل در بسیاری از صنایع کاربرد داشته، در حوزه برنامه ریزی استراتژیک نیز، با استفاده از این روش می توان به برنامه ریزی استراتژیک سازمان تحرک بخشیده، و اهداف سازمان را با گذشت زمان با تغییرات محیطی هماهنگ نمود