از آغاز تولد صنعت برق به دلیل مشکلات گوناگون در طراحی و بهره برداری از سیستم های قدرت، همواره متخصصان این صنعت سعی در بهینه سازی سیستم های قدرت از دیدگاه های مختلف داشته اند. یکی از این اهداف، کاهش تلفات در شبکه ی انتقال و بهبود پروفیل ولتاژ می باشد که تحت عنوان کنترل و برنامه ریزی توان راکتیو شناخته شده است. از آنجایی که مسئله ی کنترل بهینه ی توان راکتیو یک مسئله ی پیچیده ی ریاضی است و قیود محدود کننده ی بسیاری را شامل می شود، راه حل مستقیم و یکتایی برای آن وجود ندارد. از این رو در 3 دهه ی اخیر محققین بسیاری تلاش نموده اند تا با ارائه ی بهترین روش ها به حل این مسئله ی بهینه سازی بپردازند. در این پایان نامه از یک روش بهینه سازی جدید به نام الگوریتم شبیه سازی رشد گیاه به منظور حل مسئله ی کنترل توان راکتیو استفاده شده است. روش شبیه سازی رشد گیاه، یک الگوریتم جستجوی تصادفی است که بر اساس فرآیند نورگرایی گیاه شکل گرفته است. از مزایای روش ارائه شده بر روش های هوشمند قبلی این است که در این روش محدودیت ها وارد تابع هدف نمی شوند و آنها به طور مجزا بررسی می گردند. این برخورد مجزا باعث می شود که مشکل تعیین ضرایب جریمه در روش های دیگر، وجود نداشته باشد. همچنین این روش برخلاف اکثر روش های بهینه سازی هوشمند که نیازمند تعیین بهینه ی برخی پارامترها می باشند، مستقل از پارامترهای ورودی است. در این مطالعه ابتدا از روش بهینه سازی ذکر شده در کنترل بهینه ی توان راکتیو با هدف مینیمم کردن تلفات برای سیستم 30 باسه ی ieee استفاده شده است. سپس به منظور تعیین مکان نصب جبران کننده های جدید در این شبکه، از روش حساسیت بهره بردیم. در ادامه برنامه ریزی توان راکتیو با هدف حداقل کردن مجموع هزینه ی تلفات و هزینه ی سرمایه گذاری جبران سازهای جدید، در سه شرایط مختلف بار انجام گرفت. در نهایت برنامه ریزی توان راکتیو برای سیستم 30 باسه با در نظر گرفتن چند پیشامد احتمالی اجرا می شود. مقایسه ی نتایج شبیه سازی های انجام شده به کمک روش شبیه سازی رشد گیاه مزیت این روش را نسبت به سایر روش های بهینه سازی نشان می دهد.