صندوق های سرمایه گذاری مشترک از جمله ی مهمترین و تأثیرگذارترین نهادهای مالی در بازارهای سرمایه هستند. از آن جهت که ارزیابی عملکرد این صندوق ها در سالیان اخیر به یکی از مسائل پرکاربرد تبدیل شده در این پایان نامه روش بهینه سازی پرتفوی در این زمینه بررسی شده است. به عنوان اوّلین مرحله، شش مشخّصه مربوط به عملکرد این صندوق ها یعنی میانگین بازده، واریانس، نیم واریانس، نرخ گردش سرمایه، معیار ترینور و معیار شارپ در نظر گرفته شده و از دو تکنیک ward و k-means جهت گروه بندی استفاده شده است. سپس با استفاده از منطق فازی متغیّرهای میانگین بازده، واریانس و نیم واریانس به صورت اعداد فازی مثلّثی تعریف شده اند و دو مدل بهینه سازی پرتفوی میانگین- واریانس و میانگین- نیم واریانس نوشته شده است. از آن جهت که مدل های مذکور فازی، چندهدفه و غیر خطّی هستند ابتدا روش برش ? مورد استفاده قرار گرفته و سپس برای حلّ مدل ها از روش برنامه ریزی فازی استفاده شده است. با فرض مقادیر مختلف برای توابع هدف بازده و ریسک جواب های بهینه ی پارتو به دست آمده اند. روش مذکور روی 92 صندوق سرمایه گذاری مشترک موجود در بورس نزدک به انجام رسیده است که نتایج نشان می دهند به کارگیری این روش گروهی کوچک از صندوق ها را به عنوان گروه برتر معرّفی کرده و درصدهای سرمایه گذاری در هر گروه را تعیین می کند. هم چنین نتایج اهمّیت تکنیک گروه بندی را در جواب های نهایی نشان می دهند هر چند معیارهای ریسک مختلف جواب های مشابهی را نتیجه می دهند.