ویژگی عصر کنونی شهرنشین شدن، افزایش جمعیت شهرها و به تبع آن توسعه شهرهای کوچک و بزرگ است. با تداوم توسعه شهرها در آینده پیش بینی ها حاکی از افزایش هر چه بیشتر تخریب ها و آلودگی های زیست محیطی در شهرها و مناطق شهری است. به دنبال این تحولات و نگرانی ها، امروزه نظریه توسعه پایدار که پیدایش آن به دهه های پایانی قرن بیستم باز می گردد بیش از پیش قوت گرفته است. در این میان با توجه به نقش پر رنگ شهرها در پیدایش ناپایداری های کنونی، نظریه توسعه پایدار شهری از اهمیتی فراوان برخوردار گشته است. با توجه به اثرات گسترده مسکن بر محیط های شهری، در راستای تحقق اهداف توسعه پایدار شهری بخش مسکن نقش بسیار مهمی بر عهده دارد. مسکن بخش بسیار بزرگی از کاربری های شهری را به خود اختصاص داده، همچنین مصرف کننده بخش زیادی از انرژی و منابع وارد شده به شهرها نیز می باشد. علاوه بر این، بخش مسکن از نظر اجتماعی و اقتصادی نیز نقش بسیار مهمی در شهرها دارد. بر این اساس پایداری مسکن گامی مهم در دست یابی به توسعه پایدار شهری قلمداد می شود. تحقیق حاضر به دنبال بررسی پایداری مسکن در سطح محلات مسکونی شهر حاجی آباد و همچنین یافتن تفاوت های موجود بین محلات از نظر پایداری مسکن می باشد. هدف این تحقیق برنامه ریزی در جهت توسعه مسکن پایدار در شهر حاجی آباد فارس می باشد. بر این اساس روش تحقیق توصیفی- تحلیلی و مبتنی بر منابع اسنادی، پیمایشی و بررسی های میدانی بوده است. داده های حاصل از بررسی های میدانی (توزیع پرسشنامه و مشاهده) و اسنادی (آمار سازمان های مربوطه) به وسیله نرم افزار spss مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته و یافته های بدست آمده به صورت جدول، نمودار و نقشه نشان داده شده است. یافته های پژوهش نشان می دهد که، عمده مساکن شهر حاجی آباد پایدار نبوده و همچنین با توجه به وجود تفاوت در سطح محلات از نظر میزان درآمد، نوع شغل، میزان تحصیلات و سایر موارد مرتبط و تأثیرات این عوامل بر شاخص های پایداری مسکن، از نظر پایداری مسکن بین محلات تفاوت هایی وجود دارد.