با تشکیل دولت صفوی، ایران توانست مجدداً استقلال خودرا به دست آورده و موقیعت گذشته خودرا درمیان ملل جهان پیدا نماید.براین اساس با نگاهی تاریخی به جامعه عصرصفوی درمی یابیم که بعضی ازگروه های اجتماعی اگرچه تاحدی درگمنامی به سرمی بردند،اما درمجد وشکوفایی این سرزمین سهم بسزایی داشته و لذا تاثیرگذاری غیرقابل انکاری درابعاد مختلف جامعه ایرانی نظیر آفرینش هنرهای زیبا ازخود نشان داده اند.دراین میان سهم زنان علیرغم اختلافات فاحش با یکدیگر از نظر،نوع آموزش،موقیعت های خانوادگی و نقش کارفرمایان هنری قابل توجه است.چنانچه زنان دراین دوره درزمینه هنرموسیقی به عنوان موسیقیدانان ورامشگران موسیقی بزمی،درنقاشی به صورت نقاشان فعال درایران و هند،درشعرو شاعری به صورت شاعره های فعال در قالب هایی نظیر غزل،رباعی،قصیده ودر زمینه ی هنر معماری به صورت کارفرمایان هنری آثار زیبا معماری با توجه به ذوق هنری خود سهم غیرقابل انکاری را درزمینه آفرینش هنرهای زیبا داشته اند. بنابراین سعی پژوهشگرحاضر براین است تا با نگاهی تاریخی وجامعه شناختی به جایگاه زنان در عصرصفوی،به بررسی و تبیین چگونگی نقش وتاثیرگذاری آنان درزمینه ی آفرینش هنرهای زیبا این دوره پرداخته و زوایای تاریک فعالیتهای آنان را روشن سازد