سازنده گرایی رویکردی است که در سالهای اخیر بسیار به آن توجه شده است و در آموزش و پرورش نیز نقش بسزایی دارد. یادگیری در این رویکرد از طریق تجربه ی مستقل دانش آموزان حاصل می شود لذا برای فعالیت و تجربه ی شخصی دانش آموزان اهمیتی خاص قائل است.به طور کلی سازنده گرایی در تعلیم و تربیت بیشترین مفاهیم جاری خود را از کار ژان پیاژه و لو ویگوتسکی در قرن بیستم کسب کرده است.هدف اصلی از این تحقیق توضیح و تبیین "آرای ژان پیاژه و لو ویگوتسکی از نظر دیدگاه سازنده گرایی و دلالتهای آن در آموزش و پرورش" می باشد . دراین تحقیق از روش توصیفی استفاده می شودو در ابتدا به بررسی و تبیین مبانی دیدگاه سازنده گرایی پرداخته و همینطور آرای پیاژه و ویگوتسکی بررسی می شود و سپس به سوالات زیر پاسخ داده می شود. 1- آرای پیاژه و ویگوتسکی بر اساس دیدگاه سازنده گرایی چه شباهتها و تفاوتهایی دارد؟ 2- آرای پیاژه و ویگوتسکی بر اساس دیدگاه سازنده گرایی چه دلالتهایی در آموزش و پرورش دارد؟ پیاژه بر اساس رویکرد سازنده گرایی معتقد است که آموزش باید مستقیم و به صورت اکتشافی و فردی و منطبق با نیازهای فرد باشد و ویگوتسکی نیز معتقد است که آموزش بر مبنای مشارکت هدایت شده و تدریس متقابل بوده و معلم نقش هدایتگر و راهنما را دارد.