سازه آبگیر جانبی از جمله سازه هایی است که باید به گونه ای طراحی گرددکه در شرایط بار آبی یکسان، بیشترین دبی با کمترین رسوب را وارد آبگیر نماید. تاکنون مطالعات زیادی در زمینه آبگیرهای انحرافی از کانال مستطیلی انجام شده است و معیارهایی نیز ارائه گردیده است. هدف اصلی این مطالعه که برای اولین بار انجام می شود در خصوص آبگیری از کانال ذوزنقه ای است و پاسخ به این سوال مهم که اصولاً شیب دیواره کانال اصلی چقدر می تواند باعث افزایش دبی جریان و کاهش رسوب ورودی به آبگیر گردد. برای رسیدن به این هدف آزمایش های متعدد هیدرولیک جریان و رسوب در آزمایشگاه هیدرولیک دانشکده مهندسی علوم آب دانشگاه شهید چمران صورت گرفت. در آزمایش های جریان، مولفه های سه بعدی سرعت جریان اندازه گیری گردید. با کمک این داده ها مدل سه بعدی ssiim ابتدا واسنجی و سپس صحت سنجی گردید. با استفاده از این مدل، داده های بیشتری بدست آمد. با تحلیل این داده ها روابطی برای تعیین ابعاد مجرای جریان بدست آمد. نتایج این بخش نشان داد که افزایش شیب دیواره کانال اصلی باعث اصلاح الگوی جریان می شود به نحوی که عرض مجرای جریان در کف کاهش و در سطح آب افزایش می یابد. سری دوم آزمایش های این تحقیق با استفاده از بار رسوبی معلق انجام شد.در این آزمایشات ذرات پلاستیک فشرده بعنوان رسوب معلق استفاده گردید. بطور خلاصه نتایج کاربردی مهمی که از این تحقیق گرفته می شود این است که اصولاً بهتر است دیواره کانال اصلی از بالادست آبگیرها مایل باشد. شیب دیواره باعث می شود تا عرض مجرای جریان در کف کمتر و در سطح بیشتر گردد. این تغییرات تابع شرایط هیدرولیکی جریان است. به طور مثال عرض مجرای جریان در کف و در 36% عمق در شیب 5/1:1 در مقایسه با حالت دیواره قائم به ترتیب حدود 45% و 80% کاهش می یابد. به علت غلظت بیشتر رسوب در کف انتظار می رود رسوب معلق کمتری وارد آبگیر شود که نتایج آزمایشات رسوب نیز این مطلب را تأیید می نماید. در یک نسبت آبگیری، رسوب ورودی در شیب 5/1:1 نسبت به دیواره قائم به طور متوسط در تمام اعماق حدود 65% کاهش می یابد. نتیجه کاربردی دیگر که از این تحقیق استخراج شده است این موضوع می باشد که در تمام آزمایش ها وقتی عدد فرود جریان در بالادست کانال اصلی به 36/0 می رسد، نسبت رسوب ورودی به نسبت دبی ورودی کمترین مقدار را دارد همچنین با مایل شدن دیواره، قدرت جریان گردابی در آبگیر که باعث شکل گیری تپه های رسوبی می شود کاهش می یابد و از مسدود شدن دهانه آبگیر و کاهش میزان دبی ورودی به آبگیر جلوگیری می نماید. در یک دبی یکسان میزان دبی ورودی به آبگیر در شیب 5/1:1 نسبت به دیواره قائم تقریباً به میزان 60% افزایش نشان می دهد

چکیده به منظور مطالعه تأثیر باکتری تیوباسیلوس، نوع و میزان کود گوگردی بر کمیت و کیفیت کنجد(sesamum indicum l.) آزمایشی در سال زراعی 1391-1390 در مزرعه آموزشی- پژوهشی دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی ساری به صورت فاکتوریل در قالب طرح پایه بلوک های کامل تصادفی در سه تکرار به اجرا درآمد. عامل های مورد بررسی شامل کود گوگرد گرانول در سه سطح و شامل0، 45 و 90 کیلوگرم گوگرد در هکتار، کود نیتروژن با پوشش گوگرد در سه سطح و شامل 0، 45 و 90 کیلوگرم گوگرد در هکتار و باکتری تیوباسیلوس در دو سطح و شامل تلقیح و عدم تلقیح بودند. نتایج نشان داد که اثر گوگرد گرانول، کود نیتروژن با پوشش گوگرد و تلقیح با باکتری تیوباسیلوس بر صفات مورد بررسی بجز قطر ساقه یعنی محتوی کلروفیل برگ، تعداد گره در بوته، تعدا گره بارور در بوته، تعداد کپسول، شاخص برداشت، وزن هزار دانه، عملکرد دانه، ماده خشک تولیدی، درصد روغن، درصد پروتئین، درصد گوگرد دانه، عملکرد روغن، عملکرد پروتئین و عملکرد گوگرد تأثیرگذار بود. اثر متقابل کود گوگرد گرانول، نیتروژن با پوشش گوگردی و باکتری تیوباسیلوس (g×n×t) نیز بر قطر ساقه تأثیرگذار نبود اما سایر صفات تحت تأثیر قرار گرفتند. تیمار مصرف 90 کیلوگرم کود گوگرد گرانول، 90 کیلوگرم کود نیتروژن با پوشش گوگرد و تلقیح با باکتری تیوباسیلوس به طور معنی داری صفات مورد مطالعه را نسبت به تیمار شاهد افزایش داد. نتایج حاصل از همبستگی بین صفات نشان داد که صفت شاخص برداشت (**84/0=r) بیشترین همبستگی را با عملکرد داشته و از لحاظ خصوصیات کیفی کنجد بیشترین همبستگی مثبت و معنی دار (**97/0=r) را عملکرد گوگرد با عملکرد دانه داشت. در تیمار مصرف 90 کیلوگرم کود گوگرد گرانول، 90 کیلوگرم نیتروژن با پوشش گوگردی به همراه مصرف باکتری تیوباسیلوس عملکرد دانه 40 درصد نسبت به تیمار شاهد بیشتر بود. کمترین عملکرد دانه نیز به تیمار عدم مصرف کودهای گوگردی و تلقیح با باکتری تیوباسیلوس تعلق داشت. بین عملکرد و کلیه صفات مورد مطالعه به‎جز قطر ساقه همبستگی مثبت و معنی دار وجود داشت. بیش‎ترین عملکرد روغن، عملکرد پروتئین و عملکرد گوگرد از تیمار مصرف 90 کیلوگرم کودهای گوگردی به همراه مصرف باکتری تیوباسیلوس به دست آمد.

چکیده توسعه پایدار یکی از موضوعات بسیار مهمی است که در طی سال¬¬های اخیر لزوم توجه به آن در جوامع ملی و بین¬المللی برای همه آشکار شده است. حوضه¬های آبخیز را می توان به عنوان واحدی که در خود تمام واحدهای هیدرولوژیکی، فیزیکی-بیولوژیکی، اجتماعی-اقتصادی و حتی سیاسی را به صورت یک جا دارد محسوب نمود. لذا لزوم توجه به توسعه پایدار حوضه آبخیز به عنوان محیطی برای زندگی، امری ضروری به نظر می¬رسد و می¬توان گفت که در طی سال¬های اخیر کمتر به آن توجه شده است. ارزیابی پایداری حوضه¬آبخیز روشی برای درک و اندازه گیری توسعه پایدار می باشد تا بتوان شرایط موجود را با وضعیت ایده¬آل خود یعنی آنچه که از توسعه کامل انسانی و یک اکوسیستم سالم و مولد نیاز است مقایسه نمود. این روش به صورت همزمان هم پایداری اکوسیستم و هم پایداری انسانی را بررسی می کند. در این تحقیق جهت آنالیز و اندازه گیری پایداری در حوضه آبخیز دروک از روش iucn استفاده گردید. این روش در مجموع از 7 معیار و17 شاخص در بخش انسانی و 8 معیار که شامل 18 شاخص می باشد در بخش اکوسیستم استفاده می¬کند. جهت استاندارد سازی و تجزیه و تحلیل داده¬های اصلی از نرم افزار pc-ord، اندازه گیری شاخص¬های انتخابی از نرم افزار wellbeing score و سپس جهت تولید نقشه از gis استفاده شد. امتیاز نهایی برای اکوسیستم 50 و امتیاز نهایی برای مسائل اقتصادی و اجتماعی برابر با 54 و امتیاز نهایی حوضه-آبخیز برابر با 52 می باشد. این امتیاز حوضه موردنظر را در محدوده وضعیت متوسط قرار می دهد. با توجه به بررسی شاخص¬ها مشخص شد که حوضه مورد نظر از لحاظ وضعیت کاربری و فرسایش نسبت به سایر شاخص¬ها در وضعیت بسیار بدتری قرار دارد و این شاخص، بیشترین تأثیر منفی را در حوضه مورد نظر دارد. درصورت حل مشکلات اجتماعی مردم که به نحوی با منافع جنگل سروکار دارند، می¬توان در مدت زمان بسیار کوتاه سلامتی اکوسیستم و رفاه انسانی را به¬طور کامل تضمین نمود.

این تحقیق با هدف بررسی اثر ورودی مختلف آب در مخزن هشت ضلعی بر میزان تعویض آب و حذف فضولات (بدون حضور ماهی) انجام شد.در این آزمایش از نمک به عنوان ردیاب در سنجش میزان تعویض آب مخزن و از پلی استایرن به منظور شبیه ساز فضولات ماهی استفاده شد.نتایج بررسی ورودی های مختلف نشان داد دو ورودی عمودی (ترکیبی) و ورودی افقی و عمودی (ترکیبی) در تعویض آب مخزن بسیار کار آمد بوده اند. اما در دفع فضولات یک ورودی عمودی (تک) به طور معنی داری نسبت به ورودی های دیگر عملکرد مناسب تری داشته است. با توجه به نتایج کلی، ورودی افقی و عمودی (ترکیبی) نسبت به ورودی های دیگر در میزان تعویض آب و حذف فضولات از مخزن برتری دارد. این نوع از ورودی سبب توزیع مناسب آب (جریان افقی) در سطح آب مخزن شده و ورودی عمودی جریان عمودی ایجاده کرده که سبب به حرکت در آمدن جریان در زیر سطح آب شده است.