فاکتور رشد اپیدرمال انسانی (hegf) پلی پپتید مونومری و کوچک است که توسط سلول های بافت های مختلفی در بدن انسان تولید می شود. hegf علاوه بر رشد سلول های اپیدرمال، بر روی سلول های مختلفی نیز تأثیر می گذارد و مصارف بسیار زیادی در صنایع مختلف پزشکی، دارویی، آرایشی و بهداشتی دارد. در حال حاضر این فاکتور رشد توسط محققین و شرکت های مختلفی تولید و مصرف می گردد. بکارگیری فناوری dna نوترکیب و استفاده از روش های جدید و کارآمد کمک قابل ملاحظه ای در دست یابی به مقادیر نسبتاً مناسب کرده است ولی تا به حال بازدهی بالایی از میزان تولید hegf نوترکیب پری پلاسمی گزارش نشده است. به دلیل بالا بودن سرعت بیان پروتئین ها نوترکیب در سیستم های بیانی مانند اشریشیا کلی، پروتئین های نوترکیب به سرعت در سیتوپلاسم سلول تجمع یافته و تولید اجسام نامحلول را می دهند که سبب القاء پاسخ های میزبان، عدم ترشح به پری پلاسم باکتری و حتی ممکن است موجب لیز باکتری شود. بنابراین برای دستیابی به بازدهی بالای پروتئین نوترکیب ترشحی و فعال به لحاظ عملکرد زیستی، بهینه سازی شرایط تولید اهمیت بسزایی دارد. در این تحقیق اثر دما، غلظت گلوکز اولیه در محیط کشت lb و غلظت آرژینین برای افزایش تولید پری پلاسمیک پروتئین نوترکیب hegf در کشت غیرمداوم اشریشیا کلی بررسی شد. تحت شرایط بهینه: رشد در دمای 30 درجه سانتی گراد، القاء بیان توسط 2/0 میلی مولار iptg، استفاده از 20 گرم بر لیتر گلوکز، و افزودن 3/0 مولار ال-آرژینین مقدار ترشح پروتئین نوترکیب به پری پلاسم به 25 درصد پروتئین کل سلول رسید. میزان فاکتور رشد اپیدرمال انسانی از پری پلاسم باکتری توسط روش شوک اسمزی اصلاح شده در شرایط بهینه 920 میلی گرم بر لیتر بدست آمده است که از بالاترین مقادیری است که تاکنون گزارش شده است.