بخش مهمی از قابلیت های اکوتوریستی ایران در مناطق حفاظت شده قرار دارد ولی استفاده های بسیار محدودی از این قابلیت در جهت توانمندسازی و توسعه مناطق حفاظت شده و به تبع آن، توسعه منطقه ای در کشور صورت گرفته است. این تحقیق براساس رویکرد انعطاف پذیر در حفاظت، استفاده های فیزیکی از مناطق حفاظت شده را براساس ضوابط و مقرراتی بدون اینکه تغییرات غیرقابل برگشتی برجای گذارند، به صورت کنترل شده مجاز می داند و بر اساس دیدگاه پایداری (توسعه پایدار) به دنبال توسعه پایدار منطقه از طریق تحدید مناطق قابل استفاده و مکان یابی مقاصد گردشگری می باشد. از این رو، با استفاده از مدل اصلاح شده اکولوژیکی قابلیت سنجی کاربری زمین برای گردشگری و تلفیق آن با شاخص های اجتماعی - اقتصادی، زیرساختی و حقوقی موثر بر مکان یابی مقاصد گردشگری در نرم افزار gis، مکان یابی مقاصد گردشگری در منطقه حفاظت شده البرز مرکزی انجام و نقشه آن تولید گردید. نتایج تحقیق حاکی از آن است که در حدود 86/3 درصد از محدوده منطقه حفاظت شده البرز مرکزی از توان کافی زیست محیطی و اجتماعی برای گردشگری برخوردار است که 01/12 درصد از آن برابر با 46/0 درصد از کل منطقه، بهترین گزینه برای اکوتوریسم محسوب می گردد. تمرکز اصلی مقاصد گردشگری در منطقه حفاظت شده البرز مرکزی پیرامون محور اصلی غربی - شرقی و شمال شرقی منطقه می باشد. از کل سکونتگاه های منطقه، پنج سکونتگاه با رتبه کاملاً مناسب و دوازده سکونتگاه با رتبه مناسب در محدوده مقاصد گردشگری منتخب قرار دارند. محدوده های مشخص شده در نقشه مکان یابی نهایی از نظر سطح عملکردی در چهار سطح محلی، منطقه ای (استانی)، ملی و بین المللی طبقه بندی شدند که سطح بین المللی با 02/80 درصد بیشترین فراوانی را در بین سطوح عملکردی دارا می باشد.