باربارا کروگر هنرمند عکاس- گرافیست پست مدرن آمریکایی از دهه 1980 به بعد به سبک ویژه ای در خلق آثارش رسید که امروزه او را با آثاری که به این شیوه خلق کرده است می شناسیم. این آثار شامل عکس ها و تصاویر سیاه و سفیدی است که وی از رسانه های جمعی چاپی نظیر روزنامه ها، مجلات و... می گیرد و در اندازه های بزرگ مجدداً چاپ می کند و روی این تصاویر عبارات متنی موجز، کنایه آمیز و تأمل برانگیزی اضافه می کند. این عبارات اغلب به شکل حروف سفید بر زمینه های سیاه یا قرمز هستند که در مواجهه با آنها به شدت نظر مخاطب جلب می شود. آثار کروگر دارای پیام های صریح و مستقیم اند و همواره در بر گیرنده مضامین اجتماعی هستند. محتوای این آثار اغلب معطوف به مسائل زنان و نقد مرد سالاری، مصرف گرایی، نقد قدرت و کلیشه محوری هستند که می توان هر کدام از آنها را بر اساس گفتار نظری حاکم بر آثار کروگر مورد نقد و بررسی قرار داد. کروگر از جمله هنرمندانی است که خود تلاش های زیادی در مطالعه نظری و تألیف مقالات وکتب انتقادی در زمینه فرهنگ و هنر داشته است، در نتیجه با مباحث نظری بیگانه نیست. از جمله جنبش های اجتماعی که اثر مستقیم آن را در کار کروگر می توانیم ببینیم جنبش فمینیسم یا همان جنبش زنان است که به خصوص از دهه 1960 در آمریکا به اوج خود می رسد. از آنجا که فمینیسم جهت گیری ها و اهداف متفاوتی را دنبال می کند این بررسی در فهم اینکه آثار کروگر متضمن کدام جهت گیری و رویکرد خاص فمینیستی هستند به ما یاری می رساند، به عبارت دیگر وقتی ما از رویکرد فمینیستی آثار هنرمند صحبت می کنیم دقیقاً راجع به چه نوع فمینیسمی حرف می زنیم. در مجموع و با انطباق آراء فمینیسم، پساساختار گرایی و پست مدرنیسم با مظاهری از آنها که در هنر تصویری کروگر دیده می شود، با نمونه نقد اجتماعی ای روبرو می شویم که به ما تذکر می دهد کروگر به شدت تحت تأثیر شرایط اجتماعی و گفتار نظری زمانه خود قرار دارد و او به معنای واقعی هنرمند زمان خود است.