قصه و افسانه بخش مهمی از ادبیات هر ملتی را که از فرهنگ دیرین و کهنسال برخوردار باشد، بوجود می آورد. قصه ها و افسانه ها و داستان های عامیانه ی فراوان و دل انگیز، ادب و فرهنگ هر کشوری را رونق می دهد. قصه و افسانه با اینکه جزو ادبیات تفننی بشمار می آید، اما فایده ی تاریخی و مردم شناسی هم دارد. در مطاله ی فرهنگ و احوال تاریخی و اجتماعی و وضع زندگی و اعتقادات و آداب و رسوم مردم می توان نمونه های زیادی از قصه ها و افسانه ها دریافت کرد. قصه و افسانه یکی از نخستین زاده های طبع بشری و قدیمی ترین سند زندگی و تفکر و دگرگونی های حیات آدمیزاد است و شروع تشکل و آغاز پیدایی آن تاریخ معین و قطعی ندارد. تنها می توان حدس زد که عمر آن با عمر آدمی بر روی این کره ی خاکی برابر است. و آدمیزاد از روزگاری که خود را شناخته، قصه ساخته و قصه گفته و قصه شنیده است و با آنکه آن را ثبت و ضبط نکرده، خود را از فراز و نشیب قرون و اعصار گذشته و سینه به سینه و دهان به دهان نقل شده تا به امروز رسیده است. سرزمین آذربایجان، سرزمینی است که از لحاظ فرهنگی و تاریخی و اجتماعی غنی می باشد.سرزمینی که هر گوشه ی آن افسانه ای و خاطره ای را در ذهن مجسم می نماید. این افسانه ها، تخیل زیبا و آفریننده ی مردم آذربایجان را به خوبی نشان می دهد. برای ایجاد فضای تصویری متناسب با یک متن، باید آن متن را شناخت و به آن نزدیک شد. لازم است جهان بینی حاکم بر متن را درک کرد تا خلق فضای مناسب امکان پذیر شود. منطقه ی آذربایجان و مردم آذربایجان بنا به پیشینه ی بلند تاریخی فولکلور خاص خود را دارند وگستردگی این بخش فرهنگی به طوری است که بسیاری از محققان و صاحب نظران را به تفکر واداشته است.غیر از ذوق و اندیشه خلاق مردم آذربایجان که از عوامل موثر در ریشه گرفتن فولکلور این ناحیه است، می توان از عوامل جغرافیایی و تاریخی هم در رشد این بخش از ادبیات شفاهی این مردمان نام برد. عدم خلق آثار کتبی از دیرباز(به علل جغرافیایی، تاریخی و زبانی)یکی از مهم ترین عوامل موثر در رشد و غنای فولکلور آذربایجان است.