در تحقیق حاضر موضوع مورد بررسی وضعیت مهاجرت در استان تهران با استفاده از ماتریس مهاجرتی استانی برای سالهای 1385-1375با تاکید بر الگوی توسعه یافتگی منطقه ای است. روش مطالعه اسنادی است. به این صورت که اطلاعات وداده های پژوهش حاضر از نتایج تفصیلی سرشماری عمومی نفوس ومسکن1385، ماتریس مهاجرتی دهه 1385-1375 و نیز سالنامه آماری مرکز آمار ایران در سال 1385 استخراج شده است. تجزیه وتحلیل نتایج توسط نرم افزار spss انجام شده است. درصد مهاجرپذیری ومهاجرفرستی استان تهران به عنوان متغییر وابسته تحقیق و شاخص های توسعه،توسعه انسانی،بیکاری،رشدجمعیت وفاصله استانهای کشور وشهرستانهای استان تهران به عنوان متغییرهای مستقل مورد ارزیابی قرار گرفته، فرضیات تحقیق را برای متغییر ها مورد بررسی در سطح سنجش فاصله ای توسط آزمون همبستگی پیرسون و متغیرهای در سطح اسمی و رتبه ای توسط آزمون خی دو و اسپرمن مورد سنجش قرار داده،به نتایج زیر دست یافتیم. بین درصد مهاجران وارد شده به استان تهران از سایر استان هاوشاخص فاصله ورشد جمعیتی رابطه معکوس ومعناداری برقرار است. بین درصد مهاجران وارد شده از استان تهران به سایر استان ها وشاخص توسعه انسانی وتوسعه رابطه معناداری برقرار است.وهمچنین بین درصد مهاجران وارد شده از استان تهران به سایر استان ها وشاخص های رشد جمعیت وبعدمسافت،میزان بیکاری رابطه معکوس ومعنا داری برقرار می باشد. بین درصد مهاجران وارد شده به شهرستان های استان تهران از استان تهران وشاخص توسعه انسانی وتوسعه رابطه معنا داری برقرار است. اصطلاحات کلیدی :مهاجرت داخلی،گرایش به مهاجرت به استان تهران،شاخص توسعه انسانی،شاخص توسعه،شاخص بیکاری،شاخص رشدجمعیتی،فاصله استان ها تا استان تهران وفاصله شهرستان های استان تهران تا شهر تهران.