هدف از پژوهش حاضر بررسی رابطه ی هوش اجتماعی و رهبری اخلاقی مدیران گروههای آموزشی در دانشگاه اصفهان و علوم پزشکی اصفهان بود. روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه آماری شامل 91 نفر مدیران گروههای آموزشی و 1100 نفر عضو هیأت علمی بود که از این تعداد 75 نفر مدیران گروههای آموزشی و 285 نفر اعضای هیأت علمی از طریق نمونه گیری تصادفی طبقه ای متناسب با حجم به عنوان نمونه آماری انتخاب شدند. ابزارهای اندازه گیری در این پژوهش پرسشنامه هوش اجتماعی سیلورا (2001)، با 21 سئوال که توسط مدیران گروههای آموزشی پاسخ داده شد و پرسشنامه محقق ساخته رهبری اخلاقی بر اساس نظریه براون و تروینو (2006)، با 35 سئوال بود که توسط اعضای هیأت علمی پاسخ داده شد. ضریب پایایی با استفاده از ضریب آلفای کرونباخ برای هر کدام از پرسشنامه ها به ترتیب 80/0 و 81/0 بدست آمد. تجزیه و تحلیل داده ها در دو سطح آمار توصیفی (توزیع فراوانی،درصد،میانگین،انحراف معیار)و استنباطی (آزمون همبستگی پیرسون، تحلیل واریانس، t گروههای مستقل و تحلیل رگرسیون چندمتغیره) صورت گرفت. یافته های پژوهش نشان داد که بین هوش اجتماعی و رهبری اخلاقی مدیران گروههای آموزشی رابطه معنادار وجود دارد. بین پردازش اطلاعات اجتماعی و رهبری اخلاقی و چهار مولفه آن (تمایلات بچه گانه، ماکیاول گرایی،کنترل درونی و شخصیت دوست داشتنی) رابطه معنادار وجود دارد. بین مهارت اجتماعی و رهبری اخلاقی و چهار مولفه آن (تمایلات بچه گانه، ماکیاول گرایی،کنترل درونی و استدلال اخلاقی)رابطه معنادار وجود دارد. بین آگاهی اجتماعی و رهبری اخلاقی رابطه معنادار وجود ندارد. در بررسی هوش اجتماعی مدیران بر اساس جنس تفاوتهای معنادار مشاهده شد.