در این مطالعه، اثرات سیستم کانابینوئیدی و سیستم گابائرژیک و نیز تداخل این دو سیستم در ناحیه قشر جلوی پیشانی رت ها در مدل رفتاری اضطراب (elevated plus-maze) ارزیابی گردید. تزریق یک طرفه دوزهای مختلف آگونیست اختصاصی گیرنده cb1 win55212-2,( µg/rat4 ،2، 5/0) در ناحیه قشر پیش پیشانی، درصد زمان ورود به بازوی باز ( (%oatو دفعات ورود به بازوی باز %oae)) را کاهش داد که نشان دهنده افزایش رفتار های شبه اضطرابی است. تزریق آنتاگونیست اختصاصی گیرنده cb1، am251، با دوزهای µg/rat)1/0، 01/0، 001/0) به ناحیه مذکور اثر معنی داری روی فاکتور های مرتبط با اضطراب نشان نداده است. تزریق دوزهای مختلف µg/rat) 001/0، 005/0، 01/0) از داروی موسیمول، آگونیست اختصاصی گیرنده های gabaa باعث افزایش فاکتورهای %oatو %oae که نشانگر کاهش اضطراب است، گردیده است. در حالی که تزریق دوزهای مختلف بیکوکولین آنتاگونیست اختصاصی گیرنده یgabaa µg/rat) 2/0 ،1/0 ،05/0) ، منجر به بروز رفتارهای شبه اضطرابی گردیده است. در ادامه تجویز هم زمان دوز بی اثر ( µg/rat05/0)0 بیکوکولین اثر اضطراب زایی win55212-2 را در دوز های0µg/rat 2و5/0 افزایش داده واز طرف دیگر، تجویز هم زمان دوز0µg/rat1/0، am251 به همراه موسیمول رفتار های اضطراب زدایی موسیمول را در دوز µg/rat005/0، کاهش می دهد. نتایج این مطالعه پیشنهاد می کند که، کانابینوئیدها اثر شبه اضطرابی در ناحیه قشر پیش پیشانی ایجاد می کنند به طوری که رسپتورهای cb1 و سیستم گابائرژیک نیز احتمالا در این امر موثر می باشند.