با دیجیتال شدن فرایند عکاسی و ظاهراً سادهتر شدن و در حقیقت پیچیدهتر شدن عکاسی، عکاسان نیاز دارند توانایی کار با ابزارهای جدید را فرا گیرند تا بتوانند بهترین کیفیت ممکن را به دست آورند. عکاسان معمولاً عکسهای دیجیتال خود را در نمایشگرشان تصحیح میکنند و به رنگ دلخواهشان میرسند ولی همین عکسها را وقتی در نمایشگر دیگری میبینند یا با دستگاههای مختلف چاپ میکنند، معمولاً از نتیجهی کار خود راضی نیستند. علت این است که در فرایند عکاسی تا چاپ، مدیریت رنگ را به کار نبردهاند. در این پژوهش سعی شده مدیریت رنگ که یکی از مهمترین و پیچیدهترین مباحثی است که عکاسان، گرافیستها، چاپخانهها و لابراتوارهای دیجیتال به طور مشترک با آن درگیرند، مورد بررسی قرار گیرد؛ البته در محدودهای که یک عکاس با آن سر و کار دارد. وظیفهی مدیریت رنگ به طور خلاصه ایجاد یک تطابق دیداری نزدیک و سازگار بین دستگاههای درگیر در عکاسی دیجیتال، البته در حد توان و امکانات موجود است. بدین معنی که تصویر وقتی از یک دستگاه به دستگاه دیگری برده میشود تا آنجا که امکان دارد، تغییرات کمتری در ظاهر آن صورت گیرد. در این رساله من سعی کردم فرایند عکاسی دیجیتال را از عکاسی تا چاپ بررسی کنم و تمامی دستگاههای موجود در این مسیر را شناخته و نحوهی توصیف رفتار آنها بر اساس استاندارد icc را تشریح کنم. نحوهی کار نیز بدین صورت بود که در حد امکانات، آن چه را که به صورت تئوری مطالعه کردم، به صورت عملی تجربه کنم. نمایشگر، اسکنر، دوربین دیجیتال و چاپگر دستگاههایی بودند که بررسی شدند و از رنگ سنج و اسپکتروفتومتر نیز استفاده کردم. همچنین نرمافزارهای فتوشاپ و لایتروم نیز مورد بررسی قرار گرفتند.