توده گرانیتوئیدی الوند با سن ژوراسیک میانی در نوار دگرگونی پلوتونیک سنندج- سیرجان واقع شده است. براساس مطالعات سنگ شناسی گرانیت های اصلی در محدوده مونزوگرانیت، سینوگرانیت، گرانیتوئیدهای مزوکرات در محدوده گرانودیوریت، تونالیت و کوارتز دیوریت و کوارتز مونزودیوریت و لوکوگرانیت ها در محدوده لوکوتونالیت، لوکوگرانودیوریت و لوکوکوارتزمونزودیوریت واقع شده اند. لوکوگرانیت ها با سایرگرانیتوئیدهای الوند کنتاکت واضح و غیرتدریجی نشان می دهند. مطالعات کانی شناسی و ژئوشیمیایی نشان می دهد که گرانیت های اصلی از نوع s لوکوگرانیت ها از نوع i و گرانیتوئیدهای مزوکرات (تونالیت و کوارتز دیوریت ها) از نوع h (هیبرید) و گرانودیوریت ها از نوع s هستند. این گرانیتوئیدها ساب آلکالن، کالک آلکالن و از نظر درجه اشباع آلومین) َ(asi متاآلومین و پرآلومین می باشند. در نمودارهای عنکبوتی از لحاظ sr غنی و از ,ba rb, nb و ti تهی شده اند. در لوکوگرانیت ها مقدارk2o, mgo و feot کمتر و میزان na2o, cao بیش از سایر گرانیتوئیدهای الوند است. این سنگ ها از لحاظ عناصر hree و lree غنی شدگی و از عناصر hfse تهی شدگی نشان می دهند، که این ویژگی ها شاخص مناطق فرورانش و حواشی قاره ای فعال است. گرانیت های توده الوند از ذوب بخشی یک منشأ غنی از پلاژیوکلاز و فقیر از رس مانند متاآرکوز و یا اورتوگنیس ها دمای حدود 800 -750 درجه سانتی گراد و فشار حدود 2 کیلوبار تشکیل شده اند. لوکوگرانیت ها خصوصیات ترانجمیت های قاره ای را نشان می دهند و از ذوب بخشی یک منشأ غنی از پلاژیوکلاز و فقیر از رس در پوسته میانی - فوقانی (فشار بیش از 2 کیلوبار) تشکیل شده اند، این مذاب ها احتمالاً به صورت مجموعه های کوچک در امتداد گسل ها و زون های شکستگی در درون سایر گرانیت ها جایگزین شده اند. این گرانیت ها نیز به صورت فاز قدیمی دانه درشت و فاز جوان تر دانه ریز تشکیل شد اند. بنابراین گرانیتوئیدهای الوند در یک محیط قوسی- قاره ای و احتمالاً به دلیل فرورانش ورقه اقیانوسی نئوتتیس به زیر خرده قاره ایران مرکزی و از ذوب بخشی رسوبات دگرگون شده غنی از پلاژیوکلاز به وجود آمده اند.