پژوهش حاضر به بررسی احساس تعلق ساکنین به محله مسکونی و عوامل موثر بر آن در شهر کرمان، در سال 89-1388 می پردازد. در این تحقیق از تئوری های جامعه شناسان کلاسیکی همچون فردیناند تونیس و امیل دورکیم و... در کنار دیدگاههای نظریه پردازان مکتب شیکاگو و همچنین نظریات مربوط به سرمایه اجتماعی به عنوان چارچوب نظری استفاده شده است. روش اجرای تحقیق، پیمایش است و به منظور جمع آوری داده ها از ابزار پرسشنامه استفاده شده است. جامعه آماری این تحقیق را ساکنین محلات شهر کرمان در سال 89-1388 تشکیل می دهند که در سه منطقه مسکونی شهر با وضعیت های اقتصادی-اجتماعی پایین، متوسط و بالا ساکن هستند. پرسشنامه ها میان جمعیت نمونه ای متشکل از 300 نفر (135 مرد و 165 زن) توزیع شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار spss و بکارگیری آمار توصیفی و استنباطی صورت گرفته است. آماره های مورد استفاده جهت آزمون فرضیات، ضرایب همبستگی کندال، تایb، گاما و سامرز و همچنین ضریب همبستگی پیرسون است. علاوه بر آن از آزمون تی و آنوا نیز در ارزیابی متغیر های پیشینه ای نیز استفاده شده است. در این پژوهش متغیر احساس تعلق به عنوان متغیر وابسته و متغیر های شبکه روابط اجتماعی، اعتماد، مدت اقامت ساکنین، دسترسی به امکانات، شباهت وضعیت اقتصادی-اجتماعی، نظارت غیررسمی و نظم اجتماعی-فیزیکی به عنوان متغیر های مستقل در نظر گرفته شده اند. یافته های پژوهش مبین آنست که احساس تعلق ساکنین بر اساس جنسیت، تولد در محله، منطقه مسکونی، تغییر محل زندگی، وضعیت تاهل و ارزیابی محله به لحاظ طبقاتی از سوی پاسخگویان متفاوت است. همچنین کلیه فرضیات تحقیق، با توجه به نتایج بدست آمده تایید شدند؛ بدین صورت که بین عوامل مستقل «شبکه روابط اجتماعی، اعتماد، مدت اقامت ساکنین، دسترسی به امکانات، شباهت وضعیت اقتصادی-اجتماعی، نظارت غیررسمی و نظم اجتماعی-فیزیکی» و احساس تعلق به محله مسکونی رابطه معناداری وجود دارد. مفاهیم کلیدی: احساس تعلق، همسایگی، محله