از نظر فراوانی، گوگرد سومین عنصر موجود در نفت خام است و بیش از 70% گوگرد به شکل دی بنزوتیوفن و مشتقات آن یافت میشود. این ترکیبات به روش مرسوم گوگردزدایی سوخت (فرآیند گوگردزدایی هیدروژنی) مقاومند. انتشار اکسیدهای گوگرد تولید شده طی احتراق سوخت های فسیلی، عامل اصلی آلودگی هوا است. گوگردزدایی زیستی، یک تکنولوژی نویدبخش جهت غلبه بر این مشکل به حساب می آید که بر مبنای توانایی میکروارگانیسم های خاص در حذف گوگرد از ترکیبات تیوفنی مقاوم می باشد. از آنجائیکه ذخایر نفتی ایران، دارای مقادیر بالایی از ترکیبات گوگردی فوق است، پژوهش در این زمینه از اهمیتی ویژه برخوردار می باشد. در این مطالعه، مسیر بیوشیمیایی گوگردزدایی ترکیب دی بنزوتیوفن در سویه های جداشده از خاک های آلوده به نفت خوزستان، از طریق hplc و آزمون گیبس تعیین گردید و وجود مسیر 4s در دو سویه kho1 و rich1، تشخیص داده شد. این دو سویه از طریق تکثیر و تعیین توالی ژن 16s rrna و blast توالی ها در پایگاه اینترنتی مرکز اطلاعات بیوتکنولوژی(ncbi) ، به عنوانstenotrophomonas maltophilia strain kho1 و gordonia sp. rich1 شناسایی شدند. بنابر نتایج hplc و آزمون گیبس، سویه rich1 به واسطه سرعت و کارایی بالاتر، به منظور بهینه سازی فرآیند گوگردزدایی زیستی انتخاب گردید. با بکارگیری روش طراحی آزمایش و استفاده از نرم افزار miniab 15 طی چهار مرحله، بهینه سازی شرایط صورت پذیرفت. پس از بررسی و آنالیز نتایج حاصل، شرایط بهینه بدین صورت تعیین شد: دما: ?c 29، 2/7 ph، دور شیکر: rpm 180، نوع و غلظت منبع کربن: گلیسرول g/l5/2، نوع و غلظت منبع نیتروژن: کلریدآمونیوم g/l5/2.