" تابو" به عنوان یک بر ساخته ی اجتماعی و فرهنگی دارای ابعاد مختلفی است که از سویی ترس ها و هراس های ناخودآگاه و از سویی امیال وغرایز پنهان افراد یک اجتماع را نشان می دهد. یکی از بسترهای باز شناسی و واکاوی تابوها متون داستانی است.ادبیات داستانی مبتنی بر عوامل متعددی از جمله تجربیات فردی, ذهنیات شخصی و واقعیات اجتماعی است و تابو های یک اجتماع نیز برخاسته از این عوامل و موثر بر این عوامل است.در این مقاله تابوها به عنوان یکی از مولفه های اصلی تشکیل دهنده ی هویت اجتماعی و فرهنگی جامعه در ارتباط با هویت مستقل افراد مورد بررسی قرار گرفته اند که از منظر زنان و مردان نویسنده ی معاصر و از خلال داستان هایشان معرفی و بررسی می شوند. در این راستا تلاش شده است با بسط مفاهیم نظری تابو در گستره ی اجتماع ایران و ادبیات داستانی معاصر ,ویژگی ها و شاخصه های پنهان و برجسته ی هویت ایرانی در عصر امروز مورد بررسی و شناسایی بیشتر قرار گیرد.