هدف پژوهش حاضر بررسی پیش آیندهای رشد و تکامل پس آسیبی (انحلال رابطه عاشقانه) از طریق مولفه های اسناد شکست رابطه عاشقانه و سنخ های شخصیتی در دانشجویان دانشگاه شهید چمران اهواز می باشد. 214 دانشجو (160 دختر و 54 پسر) که شکست در رابطه عاشقانه را تجربه کرده اند از طریق نمونه گیری گلوله برفی انتخاب شدند. ابزار مورد استفاده در این پژوهش شامل پرسشنامه رشد و تکامل پس آسیبی (ptgi)، اسنادهای شکست رابطه عاشقانه و فرم کوتاه پرسشنامه رشد و تکامل پس آسیبی (neo-ffi) می باشد. نتایج نشان داد که: (1) بین اسنادهای شکست رابطه عاشقانه و رشد و تکامل بعد از انحلال، رابطه معناداری وجود ندارد. (2) بین سنخ های شخصیتی برون گرایی، وجدانی بودن، توافق و عصبیت رابطه معنادار وجود دارد و (3) نتایج تحلیل رگرسیون چند متغیری معلوم کرد 22% از واریانس رشد و تکامل پس آسیبی توسط متغیرهای پیش بین (سنخ های شخصیتی و اسنادهای شکست رابطه عاشقانه) تبیین می شود و در میان این متغیرهای پیش بین برون گرایی، وجدانی بودن و اسناد شخصی، رشد و تکامل پس آسیبی را پیش بینی می کنند.