پژوهش حاضر، بررسی اثربخشی برنامه های خانه های اسباب بازی شهرداری تهران بر رشد اجتماعی کودکان و ارتقای آگاهی والدین بهره مند از این خدمات در سال تحصیلی 1389-1388 را مورد بررسی قرار می دهد. شرکت کنندگان در تحقیق 50 کودک (3 تا 7 ساله) و 50 والد که از خدمات خانه های اسباب بازی بهره مند و بصورت تصادفی ساده انتخاب شده بودند را شامل شد. ابزار مورد استفاده برای گردآوری اطلاعات در این پژوهش شامل آزمون رشد اجتماعی واینلند(جهت سنجش رشد اجتماعی کودکان) و پرسش نامه محقق ساخته در زمینه بازی و اسباب بازی (جهت سنجش میزان آگاهی والدین) بود. به منظور آزمون فرضیات پژوهش از روش پیش تجربی (طرح آزمون مقدماتی و نهایی با یک گروه آزمودنی) استفاده گردید بدین ترتیب که پس از انتخاب تصادفی آزمودنی ها، ارزیاب پیش آزمون (آزمون مقدماتی) را با هر دو گروه (کودکان و والدین) اجرا نمود و میزان آنرا ثبت کرد و سپس متغیرهای مستقل، حضور در( برنامه های خانه های اسباب بازی به مدت 2 ماه و بیشتر) برای کودکان و حضور در کلاس آموزشی بازی و اسباب بازی در خانه اسباب بازی به مدت 30 ساعت آموزشی برای والدین اعمال گردید، آنگاه همان ارزیاب، پس آزمون (آزمون نهایی) را با هر دو گروه انجام داد. به منظور تجزیه و تحلیل اطلاعات بدست آمده از آمار توصیفی و استنباطی استفاده شد در قسمت آمار توصیفی، داده های پژوهش به صورت جداول توزیع فراوانی، مطلق و نسبی و در قسمت آمار استنباطی از آزمون t-test (t استودنت) استفاده گردید. نتایج حاصل از پژوهش نشان داد که برنامه های خانه های اسباب بازی در رشد اجتماعی و افزایش آگاهی والدین در زمینه بازی و اسباب بازی موثر بوده است.