انجماد تخمک برای حفظ ذخیره ژنتیکی حیوانات گونه های در معرض خطر ،درمان موارد خاص بی کفایتی دستگاه تناسلی در انسان و موارد دیگر به کار می رود. آسیب های انجماد بر تخمک شامل به هم ریختگی انسجام غشای پلاسمایی ، آزاد شدن گرانول های قشری ، از هم گسیختگی دوک تقسیم و اسکلت سلولی تخمک است. شیشه ای کردن یک روش کارآمد برای انجماد جنین است. رهیافتهای جدید از طریق کاهش حجم محلول شیشهای کردن و استفاده از تثبیت کنندههای اسکلت سلولی مانند تاکسول، در بهبود روند شیشه ای کردن و کاهش آسیب های انجماد، تاثیر چشمگیری داشته است. هدف مطالعه حاضر، بررسی اثر درمان با تاکسول قبل و بعد از شیشه ای کردن تخمک نا بالغ گاو است. در شروع آزمایش در مجموع 367 تخمک های درجه a به 6گروه آزمایشی تقسیم شدند: گروه کنترل (100عدد): بلوغ آزمایشگاهی به طور نرمال، گروه سرما محافظ (51 عدد): تخمک ها به ترتیب در معرض محلول های شیشه سازی و محلول های گرم کردن قرار گرفته و سپس وارد مرحله ی بلوغ آزمایشگاهی شدند، گروه تاکسول (51 عدد): تخمک ها در معرض تاکسول قرار گرفته و سپس وارد مرحله ی بلوغ آزمایشگاهی شدند، گروه شیشه ای شده (50 عدد): تخمک ها شیشه ای شده و سپس گرم شدند و وارد مرحله ی بلوغ آزمایشگاهی شدند، گروه درمان با تاکسول وشیشه ای شده (57 عدد): تخمک ها در معرض تاکسول قرار گرفته، شیشه ای شده و گرم شده و وارد مرحله ی بلوغ آزمایشگاهی شدند و گروه درمان با تاکسول پس از شیشه ای شدن (58 عدد): تخمک ها شیشه ای و و گرم شدند، سپس در معرض تاکسول قرار گرفته و وارد مرحله ی بلوغ آزمایشگاهی شدند. در آزمایش دوم ، 373 عدد تخمک ، مانند گروه آزمایشی اول طراحی شدند، تنها بااین تفاوت که تخمک ها بعد از بلوغ آزمایشگاهی وارد مراحل لقاح آزمایشگاهی و رشد جنین شدند: گروه کنترل (105 عدد)، گروه سرمامحافظ (55 عدد)، گروه تاکسول (51 عدد)، گروه شیشه ای شده (50 عدد)، گروه درمان با تاکسول و شیشه ای شده (58 عدد) وگروه درمان با تاکسول پس از شیشه ای شدن (54 عدد).نتایج این بررسی نشان داد که درمان با تاکسول، قبل و بعد از شیشه ای کردن تاثیری بر نتیجه ی شیشه ای کردن تخمک های مرحله ی وزیکول زایا ندارد ، اما ظاهرا می تواند پیشرفت تقسیم را بهبود بخشد، هر چند تاثیر مفیدی روی توانایی تکامل پس از لقاح ندارد.