رویداد بحران اقتصادی جهان در 2009-2008 در شرایطی رخ داد که کشورهای منطقه خلیج فارس پس از 2002 و حمله امریکا به عراق رشد بی سابقه ای را از لحاظ قیمت نفت و درآمدهای نفتی تجربه کرده بودند. این درآمدهای نفت که اوج آن به 150 دلار در هر بشکه رسید، بلافاصله و در زمان آغاز بحران و رودررویی دنیا با رکود اقتصادی با افت فاحشی مواجه گردید تا آنجا که به زیر 50 دلار در هر بشکه رسید. ایران نیز از این افت درآمد درامان نماند. پدیده ای که چیزی جز ایجاد محدودیت در تصمیم گیری های دولت که به شدت وابسته به دلارهای نفتی بود را در پی نداشت. کاهش درآمدهای نفتی محدودیت هایی را برای اقتصاد دولتی ایران به همراه آورد و مشکلات ناشی از کاهش درآمد دیگر بخش ها و فعالیت های اقتصادی را نیز - به دلیل مشکلات به وجود آمده در بودجه، ذخایر ارزی و واردات کالا و خدمات- تحت تاثیر خویش قرار داد. در این میان دولت (قوه مجریه) برای کاستن و رها شدن از بار مشکلات مالی و درآمدها و هزینه های موسسات دولتی و شرکت ها نسبت به واگذاری سهام برخی از آنها مبادرت ورزید تا بدین وسیله از بار مشکلات رهایی یابد. اما این واگذاری ها نه در راستای خصوصی سازی و ایجاد حاکمیت بازار در اقتصاد به جای حاکمیت دولت، بلکه عمدتاً در قالب واگذاری امور به نهادهای شبه دولتی صورت پذیرفت.

در ساخت داربست های متخلخل که به روش تجزیه حرارتی صورت می گیرد تاکنون از شکر و اسید سیتریک به عنوان پروژن در ترکیب با شیشه و شیشه سرامیک استفاده نشده است. لذا در این پژوهش علاوه از سنتز پایه شیشه به روش سل-ژل ترکیب با درصد ها و دانه بندی های مختلف صورت گرفت و آنالیز های مختلف فیزیکی، مکانیکی و ساختاری صورت گرفت. از سوی دیگر با توجه به اینکه روش های مختلف ساخت داربست یا بر پایه پودر است یا سنتز مستقیم و افزودن پروژن این پژوهش از جنبه ترکیب این دو روش دارای نوآوری می باشد. با توجه به آزمودن درصد های مختلف انتخاب درصد بهینه از جمله اهداف مهم در این پژوهش می باشد. نتایج حاکی از استحکام های فشاری نشان می دهد به طور دقیق انتخاب همچون نمونه ای به سهولت نیست چراکه عوامل مختلفی در کنارهم موثر بر نتیجه استحکام می باشند که از جمله می توان به ابعاد خود ذرات شیشه نحوه پرس و پخت اشاره کرد اما مطابق نتایج آزمون استحکام فشاری متوسط میزان استحکامmpa 3/0 در محدوده داربست های اسفنجی می باشد. استحکام داربست های با پروژن اسید سیتریک 30% بالاتر از استحکام نمونه های شکر می باشد. میزان انقباض داربست هایی با تخلخل 60% برابر 36% است. این مقدار پس از زینتر با افزایش میزان درصد پروژن افزایش می یابد. تصاویر sem نمونه ها نشان می دهد، اتصال حفرات مناسب می-باشد. توزیعی از اندازه حفرات در محدوده نانو تا ماکرو تخلخل مشاهده شد. مقایسه نتایج آزمون های xrd و ft-ir نشان می دهد، پروژن کاملا سوخته و از ساختار خارج می گردد، بدون اینکه با سایر مواد ترکیب و فاز جدیدی ایجاد کند. مطابق نتایج غوطه وری در sbf امکان تشکیل هیدروکسی آپاتیت وجود دارد. نتایج ft-ir نشان می دهد، پس از غوطه وری باند های مربوط به گونه های فسفاتی تقویت می گردد.