شالوده این پژوهش برپایه درنگ و باز اندیشی در مفاهیم فضاهای مشترک موضوعی، هویت شهری،حیات مدنی و باز خوانی پیوند میان آنها وهمچنین کاوش و بازکاوش مفاهیم مرتبط با آنها استوار است. این پژوهش در پی آن است که با محور قرار دادن مفاهیم هویت شهری و حیات مدنی، فضاهای مشترک موضوعی موجود در منطقه مرکزی شهر تهران را مورد بررسی قرار دهد ونیز می کوشد تا حدامکان انگاره های راهگشا ، روشن و ممکن را در راستای پویایی و نوزایی حیات مدنی و هویت شهری بررسی کند. در این پژوهش مفهوم هویت شهر، به عنوان یک جنبه مهم کیفی مورد تاکید در مباحث انسان- محیطی برپایه سه عامل اساسی کالبد، معنی و فعالیت و مفهوم متعالی حیات مدنی بر پایه پنج شاخص اساسی گفتمان،مشارکت،فردباوری،کثرت گرایی و قانون مندی در فضاهای مشترک موضوعی منطقه مرکزی شهر تهران ،مورد واکاوی قرار می گیرد . در نهایت یافته ها و نتایج به دست آمده از این پژوهش، نشانگر آن است که از یک سو شکل گیری هویت شهربا آمایش فضاهای مشترک موضوعی پیوندی دو سویه داشته و از سوی دیگر حضور شهروندان در فضاهای مشترک موضوعی موجب نهادینه شدن مفهوم حیات مدنی در شهر می شود. همچنین یافته های به دست آمده از این پژوهش نشان می دهد که روند ایجاد و گسترش فضاهای مشترک موضوعی در منطقه مرکزی شهر تهران تناسب مطلوبی با هویت شهری مبتنی بر حیات مدنی،ندارد