زلزله به عنوان یک پدیده طبیعی ویرانگر است که هر ساله قسمتی از زمین را می لرزاند و خرابی به بار می آورد. ایران جزو مناطق زلزله خیز دنیا به شمار می رود و طی سالیان اخیر خسارات مالی و جانی فراوانی بر اثر زلزله، به کشور تحمیل شده است. شهر قزوین از جمله مناطقی است که زلزله های بزرگی را در طول تاریخ گذشته خویش تجربه کرده است (مانند 1369 منجیل، 1341 بوئین زهرا و ... ). لذا لزوم مقابله با این پدیده طبیعی به شدت احساس می گردد. جهت کاهش خسارات، احداث ساختمان های مقاوم در برابر زلزله و مقاوم سازی ساختمان های موجود امری ضروری است. لذا اگر بتوان به روش ساده آسیب-پذیری لرزه ای ساختمان ها را ارزیابی نمود از نظر زمان و هزینه بسیار مقرون به صرفه خواهد بود. بعلاوه با انجام یک ارزیابی سریع و ساده می توان لزوم ارزیابی دقیق تر را نیز تشخیص داد که این امر باعث استفاده بهینه از زمان نیز می شود. همچنین ساختمان هایی که در اولویت برای امر بهسازی قرار می گیرند را می-توان تشخیص داد و به مقاوم سازی آنها در برابر زلزله اقدام نمود. هدف از انجام این پروژه پس از بررسی وضعیت آسیب پذیری لرزه ای ساختمان های مهم در استان قزوین با استفاده از دستورالعمل های نشریه 364 و 376 (ایران)، 154 fema (آمریکا) ، 21 atc (آمریکا)، nbc (کانادا)، آریای اصلاح شده با شدت های مرکالی 7، 8 و9 (هند) وnzsee (نیوزیلند)، مقایسه نتایج این دستورالعمل ها با یکدیگر است تا مشخص گردد که کدام دستورالعمل سخت گیرانه تر عمل می کند تا در نهایت آن را مبنای عمل برای اولویت بندی ساختمان ها در بهسازی لرزه ای قرار داد. همچنین تعیین پارامترهای موثر در هر یک از دستورالعمل ها از دیگر اهداف این پروژه می باشد تا گروه تحقیق توجه بیشتری هنگام برداشت آنها جهت دستیابی به جواب دقیق تر مبذول بدارند. همچنین مقایسه بین دستورالعمل ایران با دستورالعمل های دیگر کشورها از دیگر اهداف این پروژه می باشد تا نقاط قوت و ضعف آن مشخص گردد. به طور کلی از میان دستورالعمل ها، 154 fema و 21atc برای انجام ارزیابی سریع مناسب تر می-باشند و همچنین از میان پارامترها، نوع سازه، نوع خاک و نامنظمی از جمله پارامترهای موثر می باشند.