سازمان بهداشت جهانی" موارد سقط جنین مجاز در کشور های مختلف را به هفت گروه تقسیم کرده است که عبارت اند از: 1- حفظ جان مادر 2- حفظ سلامت جسمانی مادر 3- حفظ سلامت روانی مادر 4- سقط جنین ناشی از تجاوز به عنف یا زنای با محارم 5- در مورد نقایص جنینی 6- دلایل اقتصادی یا اجتماعی 7- بنا به درخواست فرد. در کشور های مختلف با در نظر گرفتن ملاحظاتی، قانونگذاری های گوناگونی در این خصوص صورت گرفته است. تحقیقات نشان می دهد که رابطه عمیقی بین قانونی بودن سقط جنین و سلامتی و ایمنی آن وجود دارد و بنابراین زنانی که در کشور هایی زندگی می کنند که با قوانین باز دارنده سقط جنین مواجه اند، اغلب به سقط های نا سالم و مخفیانه متوسل می شوند و این مسئله زندگی و سلامتی آن ها را به خطر می اندازد. در این میان نظام بین المللی حقوق بشر می تواند سهم مهمی در اعمال تغییر در سیاست های موجود داشته باشد و با بیان آثار و مشکلات اجتماعی، اقتصادی و فرهنگی ناشی از سقط جنین های غیر قانونی، موقعیت مناسبی برای دولت ها جهت بازنگری قوانین آن ها فراهم آورد. در این پژوهش پس از بررسی رویکرد نظام بین المللی حقوق بشر در خصوص سقط جنین، موضوع سقط جنین در نظام حقوقی ایران، مورد مطالعه قرار خواهد گرفت.