در اقتصاد دانش محور، دانش و فناوریها علی الخصوص فناوریهای پیشرفته به عنوان مزیت رقابتی دولتها مطرح می شوند. دراین راستا بسیاری از دولتها با استفاده از سیاستگذاریهای صحیح خود از مزایای اقتصاد دانش محور بیشترین بهره را می برند. از اصلی ترین چالشهایی این تغییر، مشکل تامین مالی بازیگران این عرصه ؛ بنگاههای دانش بنیانی است که این خلا توسط سرمایه گذاران خطر پذیر، به عنوان یکی از حلقه های اصلی رشد، پیشرفت، خلاقیت ، نوآوری و فناوریهای نوظهور، پر می شود. بسیاری از کشورها با فراهم نمودن زیر ساختها و تغییرات در الگوی اصلی و بومی ساختن آن توانسته اند از ارزش افزوده و نقش فزاینده سرمایه گذاری خطر پذیر در جهت رشد اقتصادی و تقویت فناوری و نوآوری بیشترین بهره را ببرند. درایران، دولت نقش حمایتی بسیار بالایی در پوشش مخاطرات فناوریهای پیشرفته علی الخصوص نانو فناوریها ایفا کرده است، با توجه به نقش دولت و سند راهبردی فناوری نانو در این تحقیق بر آن بودیم تا با توجه به این موارد و الگوهای موجود، موانع زیر ساختی موجود بر سر راه هماهنگی و هم جهت بودن این حوزه در قالب 6 گانه:دولت، پشتیبانی، نیروی انسانی، فرصت ها، تامین مالی و مشکلات موجود در سرمایه گذاری خطر پذیر مورد سنجش قرار دهیم. جهت پاسخ به سوالات تحقیق در خصوص موانع موجود در سرمایه گذاری خطر پذیر در حوزه نانو و راهکارهای آن از ابزار پرسشنامه و مصاحبه استفاده گردید. جامعه آماری این تحقیق کارشناسان، متخصصان و صاحبنظران در سرمایه گذاری خطر پذیر و حوزه فناوری نانو هستند. با استفاده از آزمونهای آماری استنباطی و تحلیلی و با استفاده از نرم افزار مرتبط نتایج تحقیق، مورد بررسی قرار گرفت. که نهایتا براساس یافته های آزمون فریدمن در میان 6 حوزه فرصتها از بالاترین میزان اولویت، نیروی انسانی در جایگاه بعدی و در جایگاه سوم مشکلات مرتبط به سرمایه گذاری خطر پذیر وجود دارد.