در روش های متعارف طراحی لرزه ای، نحوه توزیع بار جانبی در ارتفاع سازه معمولاً با استفاده از پاسخ دینامیکی خطی تعیین می شود. این در حالی است که سازه در حین وقوع زلزله های قوی، جابجایی های غیرخطی بزرگی دارد و پاسخ خطی نشان دهنده رفتار یک سازه واقعی در زلزله نخواهد بود. بنابراین الگوی بار جانبی پیشنهاد شده در آیین نامه های طراحی لرزه ای، لزوماً الگوی بهینه طراحی سازه نمی باشد. در تحقیقاتی که در گذشته انجام شد، با یکنواخت کردن تغییر شکل نسبی طبقات توزیع بهینه ای از مقاومت برای قاب ساده فولادی با بادبندهای هم مرکز بدست آورده شد. در این تحقیق مدل های 5، 10 و 15 طبقه از قاب دوگانه خمشی و بادبندی واگرا مطابق با آیین نامه های ایران طراحی اولیه شد و با انجام تحلیل های استاتیکی غیرخطی روی این مدل ها، سختی طبقات با توجه به رفتار غیرخطی سازه محاسبه شد و هر یک از طبقات به صورت مدل جرم و فنر معادل سازی گردید. سپس با انجام تحلیل های دینامیکی غیرخطی متعدد تحت شتاب نگاشت های مختلف روی این مدل های معادل و با استفاده از تئوری تغییر شکل های یکنواخت، توزیع بهینه ای از مقاومت تخمین زده شد،به طوری که سازه کمترین میزان خرابی را متحمل گردید.