توسعه ی گردشگری شهری یکی از روش های احیای مقصد، توسعه ی اجتماعی- اقتصادی و افزایش رفاه ساکنین مقصد است. توسعه ی گردشگری شهری علاوه بر ساکنین محلّی باید برای گردشگران و سایر ذی نفعان نیز مفید باشد. بدین ترتیب فراهم آوردن یک تجربه ی رضایت بخش برای گردشگران و جلب رضایت آن ها یکی از ابعاد توسعه ی گردشگری پایدار محسوب می شود. به نظر می رسد که شهر تهران قابلیت های متعدّدی برای جذب گردشگر دارد، ولی در نتیجه عدم شناخت انتظارات و ترجیحات گردشگران، در بازار رقابتی گردشگری از جایگاه مناسبی برخوردار نیست. این تحقیق با اتخاذ الگوی محصول گردشگری شهری سعی دارد رضایت گردشگران درون مرزی شهر تهران را از کیفیت عناصر مختلف (اصلی، ثانویه و جانبی) محصول گردشگری این شهر ارزیابی کند. آن چه این تحقیق را از سایر پژوهش های مشابه متمایز می دارد، ترکیب دو تکنیک ipa (تحلیل اهمیت-عملکرد) و epi (انتظارات-ادراکات-اهمیت) برای تحلیل داده های این پژوهش است. برای گردآوری داده های مورد نیاز، پرسشنامه ای تدوین شد که انتظارات و ادراکات گردشگران را از کیفیت 27 عنصر گردشگری شهری تهران و همچنین اهمیت هر یک از آن ها را مورد سوال قرار می داد. تعداد 146 پرسشنامه از دی ماه 1388 تا پایان اردیبهشت 1389 به روش نمونه گیری در دسترس در شهر تهران توزیع و تکمیل شد. یافته های تحقیق نشان می دهد که بخش عمده ای از نقاط ضعف محصول گردشگری شهر تهران مربوط به عناصر جانبی (زیرساخت ها) بوده؛ بنابراین، برای رفع نارضایتی گردشگران، بهبود و ارتقای سطح کیفیت این عناصر در اولویت قرار دارد. این اولویت بندی، مدیریت و مصرف هدفمند منابع محدود مقصد را میسّر می سازد.