سرمایه گذاری و انباشت سرمایه ناشی از آن، کلید رشد اقتصادی هر کشور به شمار می آید. سرمایه گذاری بخش خصوصی نه تنها به عنوان جزئی از تقاضای کل بلکه مهمتر از آن، منبع رشد و فرصت های شغلی در آینده است. بخش کشاورزی یکی از مهمترین بخشهای اقتصادی کشور می باشد که به طور متوسط 17 درصد از تولید ناخالص داخلی و 5/23 درصد از اشتغال توسط این بخش تامین می شود. بنابراین سرمایه گذاری در این بخش از اهمیت ویژه ای برخوردار است. در این راستا باید گفت که سرمایه گذاری بخش خصوصی از متغیرهای مهم در توسعه بخش کشاورزی می باشد. کمبود سرمایه به عنوان یکی از مهم ترین عوامل تولید، یکی از مشکلات اساسی کشاورزان یا همان بخش خصوصی برای سرمایه گذاری در این بخش می باشد و یکی از منابع تامین مالی برای سرمایه گذاری بخش خصوصی در کشاورزی، تسهیلات بانکی می باشد. بنابراین در این پایان نامه به دنبال بررسی تأثیر تسهیلات بانکی بر سرمایه گذاری خصوصی در بخش کشاورزی ایران هستیم. بدین منظور با استفاده از آمار سری زمانی (1386-1352) و با استفاده از روش خود توضیحی با وقفه های گسترده (ardl)، به تخمین تابع سرمایه گذاری خصوصی در بخش کشاورزی پرداخته شد. نتایج برآورد مدل حاکی از آن است که اعتبارات بانکها در بلند مدت اثری مثبت بر سرمایه گذاری خصوصی در بخش کشاورزی با کششی برابر 79/0 دارد که مبین این نکته است که عملکرد بانکها در راستای تزریق و سوق دادن اعتبارات بانکی به سمت فعالیت های تولیدی بوده است. همچنین نرخ واقعی ارز در بلند مدت اثری منفی بر سرمایه گذاری خصوصی در بخش کشاورزی با کششی برابر 07/1- دارد که نشان دهنده آن است که واردات نهاده ها، کالاهای سرمایه ای و واسطه ای بیشتر از صادرات کالاها در این بخش می باشد. بنابراین در این حالت با افزایش نرخ ارز، هزینه واردات بیشتر از درآمد صادرات افزایش می یابد. در نتیجه سرمایه گذاری خصوصی در این بخش با کاهش حاشیه سود سرمایه گذار کشاورز کاهش می یابد. بر اساس یافته های این پایان نامه پیشنهاد می شود که بانکها همچنان تسهیلات لازم را برای نوسازی کردن بخش کشاورزی در اختیار کشاورزان قرار داده، همچنین پیشنهاد می شود که به توسعه بیشتر صادرات محصولات کشاورزی پرداخته شود و بانکها تسهیلات لازم را در این زمینه در اختیار کشاورزان قرار دهند تا سرمایه گذاری خصوصی در این بخش تقویت شود.