حمل و نقل درون شهری، به مولفه های متعددی مربوط می گردد که بخشی از این مولفه ها به صورت مستقیم به عامل محیط پیرامون و برخی دیگر به ویژگی های رانندگان و وسیله نقلیه باز می گردد. از آنجایی که روانسازی ترافیک درون شهری، امروزه به عنوان یکی از مهمترین اهداف برنامه ریزی حمل و نقل درون شهری به شمار می آید، بنابراین بررسی ساز و کارهای بهینه سازی حمل و نقل به عنوان یکی از مهمترین ابزارهای برنامه ریزی حمل و نقل شهری می باشد. در این پژوهش به بررسی ساز و کارهای بهینه سازی حمل و نقل درون شهری منطقه دو شهرداری یزد پرداخته شد. روش مورد استفاده در این تحقیق تحلیلی و توصیفی و با استفاده از پرسشنامه نسبت به سنجش نظرات کارشناسان حمل و نقل شهری پرداخته شد . نتایج به دست آمده از پرسشنامه در قالب دو تکنیک تصمیم گیری چند معیاره غیرجبرانی شامل روشهای ماکسی مین و ضریب خوش بینی با ضرایب بدبینی ( ) مختلف مورد تحلیل قرار گرفت . نتایج این تحقیق بیانگر آن است که گزینه 6a با امتیاز 866/0 رتبه اول را به خود اختصاص می دهد، همچنین به ازای ضریب بدبینی 5/0= گزینه 6a با امتیاز 91/0 نیز رتبه اول را به خود اختصاص داد که مبین یکطرفه شدن خیابان فرخی می باشد . لذا برمبنای فرضیه های تحقیق پیشنهاد می گردد که پاره ای از تغییرات شامل تغییر جهت معابر، ساماندهی تقاطع خیابانها و ایجاد سامانه های هوشمند به عنوان رویکرد اساسی در بهینه سازی حمل و نقل درون شهری منطقه دو یزد موردنظر قرار گیرد .