چکیده توسعه مناطق روستایی به همراه شناخت قابلیت ها و تنگناهای آنها با توجه به تجربه تاریخی فرایند توسعه، یک ضرورت بنیادی برای توسعه محلی، منطقه ای و ملی است و در هر کشوری به برنامه ریزی منسجم و هماهنگ نیازمند است. در این راستا شناخت روستاهای ناپایدار و برنامه ریزی برای هدایت سرمایه گذاری ها به سوی مناطق پایدار و جلوگیری از تخلیه روستاها می تواند زمینه مساعدی برای توسعه یکپارچه و هماهنگ این مناطق فراهم آورد. این پایان نامه به دنبال بررسی نقش عوامل توپوگرافی و تکنولوژی در ناپایداری روستاها بمنظور برنامه ریزی برای ثبات و پایداری روستاها و نهایتا رسیدن به اهداف توسعه است. جهت تحقق این اهداف، از روش کتابخانه ای و پیمایشی استفاده شده است. در این پژوهش پس از تهیه مبانی نظری تحقیق، جهت بررسی نقش توپوگرافی در ناپایداری روستاها با استفاده از نرم افزار gis اقدام به تهیه نقشه پهنه بندی ارتفاعی و شیب از منطقه مورد مطالعه گردید. پس از تفسیر اطلاعات به دست آمده، برای تجزیه و تحلیل توصیفی اطلاعات از طریق نرم افزار spss و excel استفاده گردید. آزمون فرضیات تحقیق به روش تجزیه و تحلیل توصیفی و آزمون ضریب همبستگی اسپیرمن و پیرسون انجام گرفت و نشان داد که بین توپوگرافی و ناپایداری روستاها رابطه معنا داری وجود دارد. و نشان داد که بین افزایش ضریب تکنولوژی و ناپایداری روستاها رابطه معکوسی وجود دارد. در 286 روستای دارای سکنه شهرستان زنجان عوامل توپوگرافی و تکنولوژی و میزان آنها با توجه به پهنه های مختلف ارتفاع و شیب تعیین گردید ودر پایان برای ایجاد زمینه مساعد جهت توسعه روستاهای منطقه ساماندهی روستاهای پراکنده، طرح تجمیع روستاها، ایجاد صنایع روستایی و صنایع مربوط به فرآوری محصولات کشاورزی و ... پیشنهاد شده است، که این امر خود نیاز به گذشت زمان طولانی و برنامه ریزی دقیق مبتنی بر سطح محلی دارد. واژگان کلیدی : ناپایداری، توپوگرافی، تکنولوژی، توسعه روستایی