چکیده یکی از بخشهای اصلی بافندگی، مقدمات می باشد که اهداف زیادی را به منظور بهتر شدن شرایط بافندگی دنبال می کند. بوبین پیچی یکی از مراحل مقدمات می باشد که نخ روی ماسوره را روی بوبین منتقل می کند. بوبین پیچی نا مشخص، به عنوان یک سیستم بوبین پیچی، محاسن و کاربرد گسترده ای در صنعت نساجی دارد. روند کاهشی ثابت نسبت پیچش باعث ایجاد مشکل در پیچش می گردد. زمانی که نسبت پیچش عدد صحیح می گردد پیچش نخ از همان مکانی که شروع شده به اتمام می رسد. در نتیجه حلقه های متوالی نخ روی یکدیگر قرار می گیرد. این حالت ادامه می یابد تا قطر بسته نخ بر اثر ادامه پیچش افزایش یابد. روی هم قرارگیری این حلقه ها باعث عیب دار شدن بسته می شود به گونه ای که باز کردن نخ ها در آن نقاط مشکل می گردد. این مشکل مجدداً با زیاد شدن قطر بسته تکرار می گردد. حلقه های روی هم پیچیده شده یک نوار سخت را به وجود می آورند از این رو این عیب نواری شدن نامیده می شود.چندین تکنیک برای جلوگیری از عیب نواری شدن به کار گرفته می شود. هر چند این روش های ضد نواری موثر می باشد، ولی به صورت متوالی عمل کرده و عملکرد آنها تنها در زمان وقوع عیب نمی باشد. به همین دلیل عملکرد این تکنیکها بهینه نمی باشد. در این تحقیق، لحظه نواری شدن در بوبین پیچی نا مشخص،توسط پردازش تصویر به روش میانگین گیری و واریانس گیری، تشخیص داده می شود. برای این منظور، عکس هایی از سطح بوبین با فاصله زمانی مشخص به صورت مداوم تهیه گردید. سپس با رقمی کردن تصاویر، یک ماتریس دو بعدی برای هر تصویر بدست آمد. سپس تصاویر دیجیتالی شده با محاسبه میانگین و واریانس ماتریس ها پردازش می شود. در ابتدا، میانگین یا واریانس ستون های ماتریس محاسبه می گردد و یک بردار بدست می آیدو. سپس مجددا واریانس یا میانگین بردار محاسبه خواهد شد. در نتیجه یک عدد برای هر ماتریس بدست می آید. بنابراین چهار روش: میانگین میانگین، میانگین واریانس، واریانس میانگین و واریانس واریانس وجود دارد. نتایج آزمون نشان می دهد، از میان روش های مختلف برای تشخیص نواری شدن، روش میانگین واریانس صحیح تر می باشد. در انتها نمودار میانگین ها و واریانس ها ترسیم گردید، و در محل عیب نواری یک جهش مشاهده شد. به وسیله این جهش لحظه وقوع عیب تشخیص داده شده و پیغام "نواری شدن" اعلام می گردد.