چکیده ازدواج یک ضرورت فردی و اجتماعی است که در سلامت روح و جسم هر فرد و امنیت اجتماعی جامعه نقش موثری دارد. ازدواج در تمام ادیان جایگاه ویژه ای دارد ، قانون مدنی جمهوری اسلامی ایران به تبعیت از فقه امامیه نکاح دائم و منقطع را مجاز شناخته و 100 ماده را به نکاح اختصاص داده که در مقایسه مواد قانون مدنی با احکام شرعی سند و منبع اکثر قریب اتفاق مواد قانون مدنی آیات و روایات اسلامی است که مورد اتفاق نظر فقهای اسلام به خصوص فقه امامیه است و هر جا روایات اسلامی مختلف بوده قانون مدنی در تدوین مواد از نظر مشهور فقهای امامیه پیروی نموده است . درمقایسه 87 ماده از مواد قانون مدنی چهاردسته مواد استخراج شده که عبارتند از : -1 موادی که سند آنها آیات و روایات اسلامی است که اکثر مواد را شامل می شود . -2 موادی که از نظامات حکومتی است که بنابر مصلحت اجتماعی و بین المللی و حفظ حقوق شهروندان وضع گردیده است . 3- مواد حقوقی که در احکام اسلامی آورده شده ولی قانون مدنی نسبت به آنها سکوت کرده است -4 موادی که با احکام اسلامی مغایرت دارند که ماده فقط ماده 1090 قانون مدنی از این دسته است.