سیستم اپیوئیدی می تواند با نوراترانسمیشن های مختلفی از جمله سیستم دوپامینرژیک، سروتونرژیک، گاباارژیک، گلوتامرژیک و نورآدرنرژیک تداخل داشته باشد. نشان داده اند که اپیوئیدها(مثل مورفین) سبب افزایش مقدار دوپامین در سیستم مزولیمبیک شده و افزایش مقدار دوپامین در هسته آکومبنس یک نقش کلیدی را در اثرات پاداشی و یا تقویت کننده مثبت اپیوئیدها ایفاء می کند. مورفین با فعال نمودن گیرنده-های مو (µ) اپیوئیدی اثرات پاداشی و یا تقویت کننده خود را ایجاد می کند بطوری که اثر تقویت کننده آن توسط آنتاگونیست های انتخابی گیرنده مو بلاک شده و موش های صحرایی که گیرنده مو آنها ناکت اوت شده علائم سندرم محرومیت مورفین را نشان نمی دهند. هدف مطالعه حاضر بررسی اثر مصرف توام ملاتونین با کابرگولین بر بیان ترجیح مکان شرطی مورفین در موش سوری نر می باشد.در این مطالعه تجربی از موش های سوری نر نژاد nmri در محدوده وزنی 20 الی 30 گرم استفاده شد. در این آزمون متد 6 روزه متوالی؛ شامل سه مرحله جداگانه پیش شرطی، شرطی شدن و بعد شرطی شدن استفاده گردید. در بخش اول مطالعه بجای مورفین،جهت تعیین القاء رجحان مکان شرطی(cpp) یا تنفر مکان شرطی(cpa) موش ها در مرحله شرطی سازی و بعد شرطی شدن،دوزهای مختلف ملاتونین(mg/kg 5/2و10و30) و کابرگولین(mg/kg 10و5و5/2)را دریافت نمودند. در بخش دوم مطالعه موشهای بعد شرطی سازی با مورفین (mg/kg 5) دوزهای مختلف ملاتونین و کابرگولین را در مرحه بعد شرطی شدن دریافت نمودند. گروه کنترل بجای داروی مذکور نرمال سالین را دریافت نمودند.تزریق داخل صفاقی دوزهای مختلف مورفین سبب القاء cpp می شود (001/0 p<). تزریق داخل صفاقی دوزهای مختلف ملاتونین و کابرگولین به تنهایی cpp یا cpa معنی داری ایجاد ننموده ولی در مصرف توام با مورفین دوزهای mg/kg 30 ملاتونین (05/0 p<) و دوز mg/kg 10 کابرگولین(01/0 p< ) سبب القاء رجحان مکان شرطی شبه مورفینی می شوند. البته این اثر در مصرف توام آنها نیز تقویت گردید. نتایج مطالعه حاضر نشان می دهد که ملاتونین و کابرگولین احتمالاً با مکانیسم دوپامینرژیک سبب تقویت القاء رجحان مکان شرطی شبه مورفینی می شوند. با این وجود جهت تعیین مکانیسم دقیق آنها نیاز به مطالعات بیشتری می باشد.