در سال های اخیر، شبکه های اپتیکی امکان مشاهده ی گذار فاز نارسانای مات به حالت ابر شاره همچنین مطالعه ی گازهای کوانتومی در ابعاد کم و ماندگاری بالا را فراهم نموده اند. از شبکه های مغناطیسی، که شامل آرایه های تناوبی از سیم های حامل جریان و یا تراشه هایی با مغناطش دایمی هستند همانند شبکه های اپتیکی به منظور به تله اندازی، کنترل و مطالعه ی ابرهای کوچکی از اتم های فوق سرد یا چگاله های بوز- اینشتین استفاده می شود. برای تولید شبکه های مغناطیسی به اشعه لیزر و ملاحظات مربوط به نا پایداری و نا همدوسی باریکه لیزر نیازی نیست. ایجاد آرایه ای از تله های مغناطیسی دوگانه با استفاده از آهنرباهای مغناطیسی دایم در ساخت کامپیوترهای کوانتومی کاربرد دارد. با استفاده از سه آرایه از بره های مغناطیسی مستطیل شکل می توان یک شبکه دو بعدی از چاه های پتانسیل دوگانه ایجاد کرد. در این پایان نامه ضمن معرفی انواع شبکه های مغناطیسی دایم به محاسبه ی ویژگی های مهم این تله های مغناطیسی دوگانه خواهیم پرداخت. بنا به فرض تله های مغناطیسی ایجاد شده توسط آهنرباهای دایم دارای بسامد تله ای به اندازه کافی بزرگ برای به دام اندازی اتم های فوق سرد هستند.