هدف از این پژوهش علمی برآورد کارآیی و عوامل موثر برآن در نظام بانکی ایران است که برای این کار از آمار و اطلاعات ده بانک داخلی کشور شامل چهار بانک تجاری دولتی (بانک ملی ، رفاه کارگران ، ملت و سپه ) و سه بانک تخصصی دولتی ( بانک توسعه صادرات ، صنعت و معدن ، کشاورزی) و سه بانک خصوصی ( بانک پارسیان ، اقتصا نوین ، کارآفرین) برای دوره زمانی (1387-1381) استفاده شده است . در این پژوهش با نگرش واسطه گری مالی به بانک ها و روش پارامتری آماری(sfa) با به کارگیری تابع هزینه ترانسلوک کارآیی کلی (اقتصادی )بانک ها برآورد شده است . نتایج به دست آمده بیانگر این است که میزان کارآیی اقتصادی برآورد شده از این روش به طور متوسط81 درصد بوده است به این معنا که 81درصد از هزینه های انجام گرفته در صورت کارآیی کامل برای به دست آوردن همین سطح ستانده طی دوره(1387-1381)در صنعت بانکداری کشور کافی بوده است. در کل بانک های خصوصی بیشترین کارآیی را داشتند در واقع می توان گفت به طور نسبی با کمترین اتلاف منابع توانستند ، سطح فعلی محصولات را بدون نیاز به انجام هزینه های بیشتر تولید و ارائه نمایند و بانک های تجاری دولتی کمترین کارآیی را دارا بودند.