چکیده ناصیف یازجی سرآمد شاعران بزرگ مسیحی عرب و بهترین فرزند زمانه خود بود، که در تاریخ لبنان و جهان عرب، نامی نامدار و یادی جاویدان از خود باقی گذاشت.او نویسنده ای توانا و شاعری عفیف و پاک باخته است، که فریب زرق و برق دنیا را نمی خورد. یازجی از طبع شعری بالایی برخوردار بود، چنانکه در سن ده سالگی به عالم شعر روی آورد و با سیراب شدن از سرچشمه تعالیم قرآن و نهج البلاغه، همراه با مطالعه دیوان های شعری مشهور پیش از خود، اشعار حکمی دلنشینی را در بهترین اسلوب بر زبان جاری ساخت، و آنها را در ابتدای مراثی و مدح های خود گنجاند.اشعار او گرچه، اغلب ساده و گاه عامیانه به نظر می آید، ولی قلب و روح آدمیان را جلا داده و آنان را به تعالی می رساند.وصف های این ادیب بزرگ در سپری شدن دنیا و فرارسیدن مرگ گریز ناپذیر، ناقوسی است برای هوشیار کردن مردمان، تا دل از این سرای فانی کنده و برای رفتن به منزلگاه ابدی آماده گردند.