زندگی زناشویی یکی از جهانی ترین نهادهای بشری است که از دو فرد با خصایص متفاوت تشکیل شده است . همین امر باعث می شود که بسیاری از زوج ها دچار تعارض و خشونت گردند به طوری که خشونت خانگی در حال تبدیل به مسئله ی دلهره آوری شده است و زنان بطور آشکار و پنهان اشکال عمده ی آزار در شبکه ارتباطی خانواده را تجربه می کنند . خشونت خانگی علاوه بر آسیب های جسمی منجر به علائم روان شناختی همچون افسردگی و عزت نفس پایین می شود . یکی از متغیرهایی که نقش تعیین کننده ای در وقوع نشانه های افسردگی و ناامیدی در این زنان دارد میزان کارایی راهبردهای مقابله است . پژوهش حاضر به بررسی تأثیر درمان مقابله درمانگری در کاهش اثرات سوء خشونت خانگی می پردازد بدین منظور از میان 40 نفر از زنان مراجعه کننده به کلانتری های 16 گانه شهر اصفهان در خواست شد تا در این پژوهش همکاری کننده و به صورت تصادفی به دو گروه آزمایش و کنترل تقسیم شدند سپس هر دو گروه به پرسشنامه های جمعیت شناختی ، شدت سوء استفاده ، پرسشنامه افسردگی بک ، پرسشنامه ناامیدی بک ، پرسشنامه راههای مقابله ای به عنوان پیش آزمون پاسخ دادند و پس از انجام مداخلات درمانی نیز همین پرسشنامه ها به عنوان پس آزمون اجرا گردید .