هدف از مطالعه حاضر مقایسه اثر سه نوع تمرین استقامتی وامانده ساز (e)، مقاومتی شدید (r) و ترکیبی (c) بر روی میزان شاخص های بیوشیمیایی ویژه سلول های قلبی ( ck-mb و ctnt ) مردان فعال میباشد. 15 مرد جوان فعال و سالم (با میانگین سن 1.60±23 سال، قد 3.75±173.93 متر، وزن 8.74±69 کیلوگرم و vo2 max 1.87±51.48 میلی لیتر/کیلوگرم/دقیقه) بصورت در دسترس انتخاب شدند. آزمودنی ها سه نوع تمرین را در سه روز مختلف با فاصله زمانی 7 روز در میان در پژوهش اجرا کردند. نمونه های خونی قبل و بلافاصله بعد از تمرین گرفته شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از t زوجی و آنوا (تحلیل واریانس) استفاده شد (p?0.01). میزان ck-mb بلافاصله بعد از هر سه نوع تمرین نسبت به مقادیر پیش از تمرین افزایش معناداری یافت اما بین میزان آن بعد از یک جلسه تمرین مقاومتی, استقامتی و ترکیبی تفاوت معنی داری وجود نداشت. میزان ctnt بعد از هرسه نوع تمرین (e ,r ,c) افزایش معناداری نداشت اما میزان آن پس از تمرین استقامتی و ترکیبی بیش از میزان آن پس از تمرین مقاومتی بود، در حالیکه میزان آن پس از تمرین های استقامتی و ترکیبی تفاوت معناداری نداشت. شاخص های بیوشیمیایی ویژه سلول های قلبی عواملی هستند که در تشخیص آسیب بافت قلب و نیز برای تشخیص انفارکتوس حاد میوکارد استفاده میشود. نتایج این پژوهش نشان داد که علی رغم افزایش مقادیر ck-mb که ممکن است ناشی از ماهیت تمرین ها و آسیب عضله به دلیل فعالیت شدید عضلانی در این تمرین ها باشد، اجرای سه نوع تمرین استقامتی وامانده ساز، مقاومتی شدید و ترکیبی به تغییرات معناداری در میزان ctnt مردان فعال منجر نمیشود لذا نمیتواند آسیب قلبی به دنبال داشته باشد.