به دلیل وجود تضاد منافع بین مدیران و سرمایه گذاران طبق تئوری نمایندگی، همواره این امکان وجود دارد که مدیران شرکت ها از منابع شرکت در جهت افزایش ثروت سهامداران استفاده بهینه ننمایند. صاحبنظران امروزه بهترین راه حل این مشکل را بهبود سیستم حاکمیت شرکتی می دانند. حاکمیت شرکتی مجموعه ای از ساز و کارهای درونی و بیرونی است که هزینه نمایندگی ناشی از تضاد منافع مالکیت و مدیریت را کاهش می دهد. هدف از انجام پژوهش حاضر بررسی ارتباط بین سازوکارهای حاکمیت شرکتی و هزینه سرمایه شرکت های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران می باشد. در این تحقیق رابطه یک مکانیزم بیرونی و سه مکانیزم درونی با هزینه سرمایه بررسی شده است. نسبت حضور اعضای غیرموظف در ترکیب هیأت مدیره، حسابرس داخلی، شفافیت اطلاعاتی از جمله مکانیزم های دورنی هستند و سرمایه گذاران نهادی نیز به عنوان یکی از مکانیزم های بیرونی در این پژوهش در نظر گرفته شده است. جهت محاسبه هزینه سرمایه از مدل گوردون استفاده شده است. با نمونه ای مشتمل بر 77 شرکت پذیرفته شده در بورس اوراق تهران و با استفاده از داده های سال 1386-1382(قلمرو زمانی 5 ساله) و با کمک روش های آماری (ضریب همبستگی و آزمون مقایسه میانگین دو جامعه مستقل و تحلیل رگرسیون) فرضیه های تحقیق مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته است و نتایج حاصل از این تجزیه و تحلیل حاکی از این است که: •بین نسبت حضور اعضای غیرموظف هیأت مدیره و هزینه سرمایه ارتباط معنادار و منفی وجود دارد. •بین وجود حسابرس داخلی و هزینه سرمایه رابطه معناداری وجود ندارد. •شفافیت اطلاعاتی رابطه معنادار و منفی با هزینه سرمایه دارد. •درصد مالکیت سرمایه گذاران نهادی با هزینه سرمایه رابطه معنادار و منفی دارد. •نتایج تحلیل رگرسیون نشان داد نسبت حضور اعضای غیرموظف، شفافیت اطلاعات و درصد مالکیت سرمایه گذاران نهادی 30 درصد از تغییرات هزینه سرمایه را پیش بینی می کنند.