در بخش اول این پروژه، مقادیر جزئی یون های مس و کادمیم به صورت هم زمان توسط روش ولتامتری عاری سازی جذبی (adsv) و با استفاده از قابلیت جذب کمپلکس این فلزات با لیگاند لومینول بر روی الکترود قطره جیوه آویزان، اندازه گیری شد. جریان پیک کمپلکس های مس و کادمیم به ترتیب در دامنه غلظتی 0/105-5/0 و 0/70-4/0 نانوگرم بر میلی لیتر برای زمان جذب 60 ثانیه، با غلظت این فلزات متناسب است. حد تشخیص برای مس و کادمیم به ترتیب 04/0 و 02/0 نانوگرم بر میلی لیتر به دست آمد. انحراف استاندارد نسبی برای ده بار اندازه-گیری 0/10 و 0/60 نانوگرم بر میلی لیتر از فلزات به ترتیب 66/2 و 38/1 درصد برای مس و 72/2 و 27/1 درصد برای کادمیم محاسبه شد. روش مذکور برای اندازه گیری مس و کادمیم به صورت رضایت بخش و با حساسیت و گزینش پذیری بالا در نمونه های مختلف غذایی و آبی به کار برده شد. در بخش دوم یک روش حساس برای اندازه گیری کروم در نمونه های حقیقی با استفاده از روش ولتامتری عاری سازی جذبی ارائه شده است. این روش بر اساس جذب کمپلکس کروم- روبنیک اسید بر روی الکترود قطره جیوه آویزان استوار می باشد و کاهش گونه جذب شده در مرحله عاری سازی توسط روش ولتامتری ضربه ای تفاضلی دنبال می شود. این جریان کاهش توسط نیترات کاتالیز می شود. اثر پارامتر های مختلف از جمله ph، غلظت لیگاند روبنیک اسید، غلظت نیترات، پتانسیل و زمان جذب و سرعت روبش روی حساسیت و گزینش پذیری روش مورد بررسی قرار گرفت. تحت شرایط بهینه، جریان کروم با غلظت آن در دامنه 0/6-01/0 نانوگرم بر میلی لیتر متناسب بود. میزان حد تشخیص روش 002/0 نانوگرم بر میلی لیتر و انحراف استاندارد نسبی برای هشت بار تکرار غلظت های 0/1 و 0/5 نانوگرم بر میلی لیتر از کروم 16/3 و 70/2 درصد محاسبه شد. این روش برای اندازه-گیری کروم در نمونه های آب، پساب صنعتی و غذایی با نتایج رضایت بخشی به کار گرفته شد. در بخش سوم اندازه گیری یون های آلومینیوم در مقادیر بسیار جزئی توسط روش ولتامتری عاری سازی جذبی و در حضور لیگاند روبنیک اسید صورت گرفته است. در بافر آمونیاکی و با زمان جذب 60 ثانیه، میزان حد تشخیص و گستره خطی غلظت برای آلومینیوم به ترتیب 012/0 و 0/70-30/0 نانوگرم بر میلی لیتر به دست آمد. انحراف استاندارد نسبی برای هشت بار اندازه گیری 0/5 و 0/50 نانوگرم بر میلی لیتر از آلومینیوم به ترتیب 02/2 و 28/1 درصد محاسبه شد. برای ارزیابی قابلیت کاربرد روش در نمونه های حقیقی، آزمایش ها تحت شرایط بهینه بر روی نمونه های مختلف انجام شد. نتایج نشان دادند که درصد بازیابی آلومینیوم در نمونه ها کاملا قابل قبول می-باشد.