از آن جا که تاب نخ از جمله عوامل موثر بر خواص نخ و پارچه های حاصل از آن می باشد، در پروژه ی حاضر تأثیر جهت تاب نخ بر مقاومت سایشی پارچه های تاری – پودی مورد بررسی قرار گرفته است. برای این منظور، دو مجموعه نخ (در جهت تاب های z و s و در 6 فاکتور تاب 4، 5/4، 5، 5/5، 6، 5/6) در آزمایشگاه کنترل کیفیت دانشگاه یزد تولید شد. از نخ های تولید شده به عنوان نخ پود روی ماشین بافندگی سولزر استفاده شد و به کمک دو چله نخ تار با نمره های20 و 30 انگلیسی دو گروه پارچه با بافت تافته تولید شد. در ابتدا و قبل از بررسی رفتار سایشی پارچه ها، به بررسی اثر جهت تاب بر نقاط تقاطع نخ ها پرداخته شد و به طرق مختلف نظیر آزمایش هایی چون بیرون کشی نخ از پارچه و اعمال بار کششی متمرکز و همچنین بار گسترده اثر جهت تاب بر نقاط تقاطع نشان داده شد. در نهایت به وسیله آزمایش های سایش و با استفاده از دستگاه مارتیندل ، مقاومت سایشی پارچه ها مورد بررسی قرار گرفت . نتایج آزمایشات نشان داد که مقاومت سایشی پارچه هایی که جهت تاب نخ تار و پود یکسان است، در مقایسه با پارچه هایی که جهت تاب تار و پودشان متفاوت است، کمتر می باشد. علاوه بر آن نتایج حاصل از آزمایشات بیرون کشی نخ از پارچه و اعمال بار متمرکز نشان داد که حرکت در نقطه تماس بین نخ های تار وپود در آن دسته از پارچه هایی که تاب نخ ها یکسان است کمتر بوده که این مهم دلیل سایش بیشتر پارچه های همسو در تاب می باشد.

تمرینات ورزشی مقاومتی می توانند باعث افزایش توده عضلانی، قدرت و عملکرد عضلات در دیابتی ها می شوند. tnf-αبه عنوان یک ادیپوکاین مطرح است که اثرات آن در رابطه با دیابت مشخص شده است. مطالعه حاضر به منظور تعیین تاثیر تمرینات مقاومتی بر میزان بیان پروتئین tnf-αدر بافت چربی در موش های صحرایی سالم و دیابتی ایجاد شده با stz اجرا شد. تعداد 40 سر موش صحرایی به طور تصادفی به گروه های دیابتی تمرین و سالم تمرین و دو گروه کنترل سالم و دیابتی تقسیم شدند. دیابت با تزریق تک دوز stz (55 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن، داخل صفاقی) ایجاد گردید و تمرین مقاومتی در 17 جلسه اعمال شد. میزان بیان پروتئین tnf-α در بافت چربی از طریق روش الایزا اندازه گیری شد. بعد از 17 جلسه تمرین مقاومتی اختلاف معناداری بین گروه های پژوهش در میزان tnf-αبافت چربی مشاهده شد. تمرین (p<0.01) و دیابت (p<0.001) عامل اثرگذار بر میزان tnf-α بوده اند اما اثر متقابل تمرین و دیابت معنادار نبوده است. به نظر می رسد عواملی مانند تنظیم کنندگی ایمنی، ارتباطات بین مایوکاین ها و آدیپوکاین ها و شدت تمرین مورد استفاده می توانند در نتایج به دست آمده موثر باشند.

چکیده هدف از این تحقیق، بررسی تاثیر میزان فعالیت بدنی و ترکیب بدنی بر مهارت های حرکتی پایه در دانش آموزان پسر 8-7 ساله شهر یزد، بود. بدین منظور90 نفر از دانش آموزان پسر 8-7 ساله به صورت تصادفی- خوشه ای از بین دانش آموزان 8-7 ساله شهر یزد انتخاب و سپس بوسیله دستگاه ارزیابی ترکیب بدن و استادیومتر، ترکیب بدن و شاخص توده بدن آنها اندازه گیری و سطح فعالیت بدنی با استفاده از پرسش نامه مخصوص کودکان ارزیابی شد. نحوه اجرای مهارت های حرکتی پایه کودکان بوسیله آزمون اولریخ ویرایش دوم (tgmd-2) مورد ارزیابی قرار گرفت. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از آزمون های آماری، کولموگروف اسمیرنوف، آزمون ضریب هم بستگی پیرسون و رگرسیون خطی در سطح معنا داری p ? 0/05 انجام شد. نتایج نشان داد، بین فعالیت بدنی و توده بدون چربی دانش آموزان با اجرای مهارت های حرکتی پایه رابطه معناداری وجود ندارد، ولی شاخص توده بدن با مهارت های دویدن، جابه جایی و زدن توپ ثابت با باتون ارتباط معنی داری داشت. در نتیجه بین فعالیت بدنی و توده بدون چربی با مهارت های حرکتی پایه رابطه معنی داری مشاهده نشد ولی از طرفی شاخص توده بدن با مهارت های حرکتی پایه ارتباط معنی داری داشت. کلمات کلیدی: مهارت های حرکتی پایه، شاخص توده بدن، توده بدون چربی، فعالیت بدنی

هـدف ازاین تحقیق بررسـی ارتباط بین ویژگـی های منتخـب پیکـر سنجی وزیست حرکتـی با موفقیـت ژیمناسـتهای نخبـه مرد در ایران می باشد. در این تحقیق از 23 نفر از ژیمناستهای نخبه مرد، که سابقه عضویت در تیم ملی ایران را دارند، با(میانگین سن± 17تا 27سال) انتخاب شدند و متغیرهای آنتروپومتریکی شامل دور باسن ، دور کمر ، دور بازو ، دور ساعد ، دور ساق ، دور ران ،دور مچ پا ، طول ارنج ، طول ساعد ، طول ساق ،طول ران ،عرض زانو ، عرض ارنج ، طول دست ، طول اندام فوقانی ، طول اندام تحتانی ، دور بازو در حالت فلکشن و شاخص های آمادگی جسمانی شامل توان ، چابکی ، سرعت، استقامت عضلانی ، تعادل ، انعطاف پذیری می باشد و برای مشخص ساختن نرمال بودن توزیع داده ها از آزمون کولمو گروف – اسمیرنوف استفاده شد و جهت تجزیه و تحلیل آماری از آزمون ضریب همبستگی پیرسون در سطح معنی دارp>0/05 انجام شد. نتایج نشان داد که برخی از شاخصهای آنتروپومتریکی شامل قد ایستاده و قد نشسته و طول دو دست به طور معنا داری با موفقیت ژیمناستهای نخبه مرد ایران ارتباط معنی داری وجود دارد و در مورد شاخص های دیگر ارتباطی وجود نداشت. همچنین بین شاخصهای ترکیب بدنی، شامل وزن، شاخص توده بدن، توده بدون چربی و بین شاخصهای آمادگی جسمانی شامل توان انفجاری پاها، تعادل، انعطاف پذیری و چابکی با موفقیت ژ یمناستها رابطه معنی داری وجود داشت و لی با بقیه عوامل، از قبیل شاخص درصد چربی بدن، توده ی چربی، استقامت عضلانی، سرعت، ارتباط معنی داری مشاهده نشد.

مقدمه: هدف از پژوهش حاضر بررسی میزان تماشای تلویزیون و انجام بازی های رایانه ای پسران دبستانی8-7 ساله چاق و کم وزن و رابطه آن با فاکتورهای منتخب آمادگی جسمانی و ترکیب بدنی در شهر یزد بود. مواد و روش ها: بدین منظور تعداد 90 دانش آموز پسر 8-7 ساله شهر یزد به صورت تصادفی هدفمند از بین دبستان ها انتخاب و به عنوان نمونه در آزمون شرکت نمودند. جهت جمع آوری داده ها در بخش میزان فعالیت بدنی از پرسشنامه (pre-paq) و برای ارزیابی فاکتورهای آمادگی جسمانی از تست ایفرد استفاده شد. سپس داده ها به کمک نرم افزار آماری spss 20 مورد تحلیل قرار گرفتند. نتایج: نتایج نشان داد که؛ از بین فاکتورهای آمادگی جسمانی تنها دو 45 متر با میزان تماشای تلویزیون و انجام بازی های رایانه ای رابطه معنادار و معکوسی داشت ولی در خصوص ترکیب بدن و میزان فعالیت بدنی و ارتباط آن ها با تماشای تلویزیون و انجام بازی های رایانه ای رابطه معناداری مشاهده نشد. نتیجه گیری: یافته های این تحقیق نشان داد که میزان تماشای تلویزیون و انجام بازی های رایانه ای تنها بر روی یکی از فاکتورهای آمادگی جسمانی (دو 45 متر) موثر بود و ارتباطی بین میزان فعالیت بدنی و ترکیب بدن با تماشای تلویزیون و انجام بازی های رایانه ای وجود نداشت

هدف از پژوهش حاضر بررسی تاثیر یک دوره ورزش متوسط بعد از تزریق واکسن hsv-1 بر پاسخ تکثیری لنفوسیت¬ها، تیتروایزوتایپینگ آنتی¬بادی، اینترلوکین4 و اینترفرون گاما در موش¬های ماده نژاد بالپسی بود. 75 موش ماده نژاد بالپسی به طور تصادفی در سه گروه واکسن-پنج جلسه ورزش، واکسن و کنترل (هر گروه 25 موش) قرار گرفتند. گروه واکسن-پنج جلسه ورزش بلافاصله بعد از ورزش اول واکسن دریافت کردند و به دنبال آن 5 جلسه ورزش با فاصله 24 ساعت اجرا کردند. این پروتکل ورزشی بلافاصله بعد از واکسن دوم و سوم که به فاصله سه هفته و پنج هفته بعد از واکسن اول بود اجرا شد. گروه واکسن همزمان با گروه واکسن-ورزش تنها واکسن دریافت کردند و گروه کنترل هیچ مداخله¬ای دریافت نکرد. 2 هفته بعد از دریافت واکسن سوم نیز موش¬ها جهت بررسی کشته شدند. از تحلیل واریانس یک طرفه برای مقایسه بین گروه ها استفاده شد. در مورد اینترفرون گاما پاسخ سیستم ایمنی در گروه واکسن-تمرین به طور معنادار بیشتر از دو گروه واکسن و کنترل بود. اما در مورد پاسخ تکثیری لنفوسیت¬ها و اینترلوکین 4 تفاوت معناداری بین پاسخ سیستم ایمنی سه گروه مورد مطالعه در پژوهش وجود نداشت. پاسخ آنتی بادی توتال در رقت های پائین تر در دو گروه واکسن-تمرین و واکسن به طور معنادار بیشتر از گروه کنترل و در رقت های بالاتر در گروه واکسن به طور معنادار بیشتر از دو گروه دیگر بود، در حالی که پاسخ آنتی بادی های igg1 ، igg2a و igg2b در دو گروه واکسن-تمرین و واکسن به طور معنادار بیشتر از گروه کنترل بود. اما پاسخ آنتی بادی igm در گروه واکسن-تمرین به طور معنادار بیشتر از دو گروه دیگر بود. با توجه به نتایج پژوهش حاضر به نظر می¬رسد پروتکل تمرین توانسته است به فعال شدن بیشتر سیستم ایمنی بر علیه واکسن کمک کند.

مقدمه: هدف از پژوهش حاضر بررسی اجوانتی یک دوره کوتاه مدت تمرینی با شدت متوسط و یک وهله ورزش بر سایتوکاین-های il-17 و tgf-? در مدل واکسن hsv-1 است. روش انجام کار: ابتدا تعداد 100 موش نژاد بالپسی در چهار گروه به صورت گروه pbs (گروه 1) و گروه واکسن (گروه 2)، دریافت کننده واکسن و یک وهله ورزش استقامتی (گروه 3) و دریافت کننده واکسن و یک دوره تمرین کوتاه مدت متوسط (گروه 4) تقسیم شدند. بعد از اجرای پروتکل تمرین کوتاه مدت و یک وهله ورزش و پشت سر گذاشتن سه دوره واکسن متغییر های مورد مطالعه توسط تکنیک الایزا مورد سنجش قرار گرفت. نتایج: نتایج پژوهش نشان دهنده تفاوت معنادار بین گروه های واکسن و کنترل در مورد فاکتور il-17 و tgf-? است. در مورد il-17 تفاوت معناداری در مورد گروه تمرین-واکسن و یک جلسه ورزش-واکسن با گروه های کنترل مشاهده نمی شود. بحث و نتیجه گیری: عدم تاثیر تمرین در مورد il-17 احتمالاً به دلیل نوع، مدت زمان وشدت تمرینات می باشد کلمات کلیدی: اینترلوکین 17، tgfb، هرپس سیمپلکس ویروس، تمرینات ورزشی

چکیده مقدمه: پروتئین های شوک حرارتی، نقش مهمی را در فرآیندهای اصلی سلولی بازی کرده و به عنوان ملازم ملکولی سایر پروتئین ها عمل می کنند، با توجه به اثرات مفید تمرین مقاومتی بر امراض متابولیکی نظیر دیابت هدف از تحقیق حاضر اثر یک دوره تمرین مقاومتی بر سطوح پروتئین hsp70 در بافت چربی رت های نر دیابتی بود. مواد و روش ها: 40سر موش صحرایی نر نژاد ویستار 8هفته ایبا میانگین وزنی 20±250 گرم به 4 گروه کنترل سالم(10n=)، تمرین سالم(10n=)، دیابت کنترل(10n=) و دیابت تمرین(10n=) تقسیم شدند. دیابت القا شده از طریق تزریق درون صفاقی stz (55میلی گرم) صورت گرفت. گروه های تمرینی 16جلسه تمرین مقاومتی را اجرا کردندو تغییرات سطوح hsp70 در بافت چربی گروه های پژوهش با روش الایزا مورد سنجش قرار گرفت. نتایج: پس از 16 جلسه تمرین مقاومتی وزن گروه های دیابتی نسبت به گروه های سالم به طور معناداری کاهش پیدا کرده بود(05/0 ?p). تمرین مقاومتی اختلاف معنی داری در سطوح پروتیئن hsp70ایجاد کرد(014/p=) و اثر متقابل تمرین و دیابت نیز مشاهده شد(001/p=). بحث و نتیجه گیری: فعالیت مقاومتی از طریق کاهش بافت چربی و بهبود حساسیت انسولینی، بهبود متابولیسم گلوکز و بهبود سیستم آنتی اکسیدانتی موجب تعدیل سطوح hsp70 در بافت چربی می شود و از پیشرفت بیشتر دیابت بازداری می کند.