مقدمه: هدف این مطالعه مقایسه اثر مقابله درمانگری بر سلامت روان مادران کودکان عقب ماندهذهنی با علت ژنتیکی و غیرژنتیکی بود. روش بررسی:جامعه آماری پژوهش شامل کلیه مادران دارای فرزند عقب مانده ذهنی ژنتیکی و غیر ژنتیکی مراجعه کننده به مرکز بهزیستی یزد در سال تحصیلی 89-1388 بود. سپس به صورت روش نمونه گیری در دسترس 40 نفر از مادران انتخاب و با گمارش داوطلبانه به دو گروه آزمایش و کنترل تقسیم شدند. در مرحله پیش آزمون مادران به پرسشنامه سلامت عمومی پاسخ دادند. اجرای آزمونها به صورت گروهی انجام گرفت. در مرحله بعدی پژوهش، گروه آزمایش طی 8 جلسه مقابله درمانگری( هر جلسه به مدت 120 دقیقه)، تحت درمان شیوه های مقابله ای قرار گرفتند. پس از اتمام جلسات، هر دو گروه آزمایش و کنترل در مرحله پس آزمون مجدداٌ با پرسشنامه سلامت عمومی مورد آزمون قرار گرفتند. سپس داده ها به روش تحلیل کوواریانس مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. یافته ها: این تحقیق نشان داد که: 1ـ مقابله درمانگری سلامت روان مادران دارای فرزند عقب مانده ذهنی ژنتیکی را افزایش می دهد. 2-مقابله درمانگری برسلامت روان مادران دارای فرزند عقب مانده ذهنی ژنتیکی و غیر ژنتیکی اثر یکسانی دارد. 3- مقابله درمانگری علایم جسمانی و افسردگی مادران راکاهش میدهد. 4- مقابله درمانگری خواب وکارکرد اجتماعی مادران را بهبود میبخشد. 5- سن و تحصیلات مادران دارای فرزند عقب مانده ذهنی با مقابله درمانگری رابطه ندارد. نتیجه گیری: مقابله درمانگری میتواند باعث افزایش سلامت روان مادران دارای فرزند عقب مانده ذهنی ژنتیکی و غیر ژنتیکی میشود.